ارزیابی رادیوگرافی دستگاه گوارش خرگوش با استفاده از سولفات باریم خوراکی

هدف از انجام این مطالعه استفاده از سولفات باریم در لوله گوارشی خرگوش، جهت تعیین زمان عبور آن از قسمت های مختلف گوارش، تعیین قطر روده های کوچک و بزرگ، اثرات جانبی احتمالی آن و نیز مقایسه آنها با مهره های کمری و عرض دنده ها در خرگوش بود. در این بررسی، سوسپانسیون سولفات باریم 30 درصد به میزان ml/kg 12 به 10 سر خرگوش سالم خورانده شد. به هنگام انجام کار، از هیچ گونه داروی آرام بخش یا بیهوشی استفاده نشد. رادیوگراف ها در دقایق صفر، 5، 10، 20، 40، 60، 80، 100 و 120 و هر ساعت یک بار تا تخلیه کامل معده تهیه شدند. سولفات باریم 30 درصد وضوح مناسبی جهت ارزیابی دستگاه گوارش ایجاد کرد. اولین زمان تعیین شده در خروج ماده حاجب از معده خرگوش (30 درصد موارد)، در دقیقه 20 مشخص گردید. در زمان 40 دقیقه اولین نشانی ورود ماده حاجب به سکوم مشاهده گردید. در زمان 60 دقیقه ورود ماده حاجب به سکوم افزایش یافته و در 2 ساعت اول سکوم مملو از ماده حاجب گردید. اولین زمان خروج ماده حاجب همراه با مدفوع 4 ساعت بعد مشاهده گردید. با گذشت 4 ساعت از زمان شروع خوراندن ماده حاجب، در برخی موارد معده هنوز دارای ماده حاجب بود و در 5 ساعت بعد، تخلیه کامل معده صورت گرفت. بعد از تجویز سولفات باریم در خرگوش، هیچ گونه اثرات جانبی مشاهده نگردید. میانگین قطر روده باریک در تمام موارد از 2 برابر میانگین عرض دنده ها کمتر بوده و در مقایسه با دومین مهره کمری، تقریبا معادل میانگین ارتفاع بدنه مهره L2 بود. همچنین میانگین قطر روده کوچک کمتر از 5/1 برابر میانگین بخش مرکزی مهره L5 بود. از اطلاعات بدست آمده در این تحقیق می توان در بررسی دستگاه گوارش خرگوش در موارد ابتلا به عارضه، جهت مقایسه با موارد نرمال استفاده نمود.