ارزیابی کارایی نسبی بیمارستان های دولتی استان یزد با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها

ایجاد بهبود در هر سازمانی نیازمند اندازه گیری عملکرد سازمان، برنامه ریزی و هدفگذاری جهت بهبود عملکرد می باشد. با وجود پیشرفت های قابل توجهی که سال های اخیر در طراحی چارچوب ها و سیستم های ارزیابی عملکرد رخ داده است، بسیاری از سازمان ها همچنان بر معیارهای سنتی متکی هستند.
در این مقاله کارایی نسبی 12 بیمارستان دولتی استان یزد طی سالهای 83 تا 85 با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده DEA))مورد ارزیابی قرار گرفته است. سه متغیری که به عنوان ورودی برای سنجش کارایی مورد استفاده قرارگرفته اند عبارتند از: تعداد پزشکان، تعداد پیراپزشکان شاغل در مرکز درمانی و تعداد تخت فعال بیمارستان. سه متغیر نیز به عنوان خروجی های مدل مدنظر قرار گرفته اند. این متغیرها عبارتند از: تعداد بیماران بستری شده، تعداد بیماران سرپایی و تخت روز اشغالی بیمارستان. این تحقیق براساس آمار عملکرد سال های 1383 تا 1385 انجام گرفته است.
نتایج تحقیق بیانگر این است که در سال 85 بیمارستانهای اردکان، میبد، خاتم، افشار و طبس نسبت به دیگر بیمارستان ها دارای کارایی صددرصد بوده و بیمارستان های سوانح و سوختگی با سطح کارایی نسبی 471/0، تفت با سطح کارایی نسبی 62/0 و بیمارستان ابرکوه با سطح کارایی نسبی 68/0 دارای کارایی پایین تری بوده اند. ضمنا در این مقاله سعی شده تا میزان ورودی ها و خروجی های هدف، برای بیمارستان های ناکارا جهت رسیدن به مرز کارایی تعیین گردد. به عنوان مثال جهت کارا شدن بیمارستان تفت به روش خروجی محور می بایست تعداد بیماران سرپایی به 54494 نفر، تعداد بیماران بستری به 5225 نفر و تخت روز اشغالی به 21009 نفر روز افزایش یابد. سایر نتایج در جداول مجزا قابل ملاحظه می باشد.
مدیران مراکز خدمات درمانی، با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها قادر خواهند بود تا کارایی نسبی بخش های مختلف مراکز درمانی را سنجیده و برنامه ریزی لازم را جهت بهبود کارایی این بخشها ارایه نمایند.