مقایسه توانایی استریوگنوز دهانی کودکان کم شنوا و کودکان شنوا

از این پژوهش بررسی توانایی استریوگنوز دهانی به مثابه شاخصی برای عملکرد حسهای داخل دهانی در کودکان کم شنوای 9-6 ساله در مقایسه با کودکان سالم همسن است. در این پژوهش مقطعی- مقایسه ای10 کودک کم شنوای شدید تا عمیق 9-6 ساله با 20 کودک سالم همسن از طریق آزمون تشخیص شکل از لحاظ توانایی استریوگنوز دهانی مورد مقایسه قرار گرفتند، برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری 5/11 spssو آزمون t در سطح معناداری05/0 استفاده شد.
میانگین و انحراف معیار استریوگنوز دهانی در کودکان کم شنوا20±80/0و در کودکان سالم97/0±95/0 بود که این تفاوت معنادار بود(001/0=P) و میانگین وانحراف معیار مدت زمان صرف شده برای تشخیص اشکال برحسب ثانیه در کودکان کم شنوا54/0±027/2و در کودکان سالم 33/0±42/1 بود که در این مورد هم تفاوت معنادار بود (001/0=P).
همان طور که یافته های این پژوهش نشان داد، در کودکان کم شنوا به علت استفاده کمتر از گفتار وهمچنین رشد ناقص صداهای گفتاری، گیرنده های حسی داخل دهان در آنها نیز به اندازه کافی تحریک نمی شوند و در نتیجه عملکرد این حسها نیز دچار اختلال می شود، که این خود به مثابه عامل تاثیرگذار منفی بر تولید گفتار آنها خواهد بود؛ بنابراین باید ارزیابی و تقویت حسهای داخل دهانی لمس- فشار و حرکتی در برنامه های گفتار درمانی این کودکان مد نظر قرار گیرد.