مطالعه اثر ترکیبات مختلف هورمونی و اندام های گیاهی بر میزان باززایی گیاه ترشک (Rumex asetosa L)

گیاه ترشک (Rumex asetosa L.) گیاهی دوپایه است که می تواند برای مطالعه ژن های دخیل در تشکیل اعضای گل به عنوان گیاه مدل انتخاب شود. بدین منظور بهینه سازی کشت بافت این گیاه جهت تعیین نقش چنین ژن هایی اجتناب ناپذیر است. از این رو مطالعه تاثیر ترکیبات هورمونی بر ریزنمونه های اندام های مختلف جهت باززایی گیاه ترشک انجام شد. محیط کشت MS بعنوان محیط پایه، انتخاب و تاثیر غلظت های مختلف اکسین های IAA و NAA، سیتوکینین های BAP و TDZ روی اندامهای دمبرگ، قاعده برگ و پهنک برگ در باززایی گیاه، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ریزنمونه قاعده برگ در ترکیب NAA و BAP به ترتیب با غلظت 5/0 و 3 میلی گرم در لیتر در محیط کشت پایه MS همراه با 3درصد ساکاروز و 7/0 گرم در لیتر آگار، بیشترین باززایی(32 درصد) را داشته است. در استفاده از هورمون TDZ با غلظت 5/0 میلی گرم در لیتر نیز نتیجه مشابهی حاصل شد. این تحقیق در سال 1384 در مجتمع آزمایشگاهی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات انجام گردیده است.