بررسی تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر اضطراب دانشجویان پرستاری در بدو ورود به کارورزی

اضطراب خود را به صورت یک پدیده پیچیده با درجات مختلف از خفیف تا شدید نشان می دهد که فراگیری را دچار آسیب می سازد و عواملی مانند امتحانات، تهیه مقالات و تجربیات بالینی می تواند برای دانشجویان پرستاری اضطراب ایجاد نماید. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر اضطراب آشکار دانشجویان پرستاری قبل از ورود به محیط بالینی انجام شد.
در این مطالعه نیمه تجربی ابتدا 40 نفر از دانشجویان پرستاری که قصد گذراندن کارورزی را داشتند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. در گروه آزمون به مدت دو هفته روزی سه بار (یک بار به همراه پژوهشگر و دوبار به تنهایی در منزل) آرام سازی پیشرونده عضلانی انجام گرفت. پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیل برگر و کنترل شاخص های فیزیولوژیکی (فشار خون، نبض، تنفس، درجه حرارت) در هر دو گروه قبل و بعد از مطالعه (قبل از ورود به محیط بالینی) تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده، از آزمون tو کای اسکور استفاده شد. اکثر واحدهای پژوهش در هر دو گروه مونث (75%) و میانگین سنی آنها 2±7/22 سال بود. از نظر سن، معدل سال های قبلی، علاقه به حرفه پرستاری و رتبه تولد تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده نشد. میانگین نمره اضطراب قبل و بعد از مطالعه در گروه شاهد به ترتیب 2/10±5/27 و 8/8±3/28 (05/0P>) و در گروه آزمون 1/14±2/29 و 19/9±4/25 (05/0P<) بود.
با توجه به این که نتایج نشان داد تمرینات آرام سازی پیشرونده عضلانی باعث کاهش اضطراب می شود لذا توصیه می شود دانشجویان قبل از ورود به محیط های بالینی تمرینات آرام سازی پیشرونده عضلانی را انجام دهند.