بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد کمی و کیفی ذرت سیلویی رقم سینگل کراس 704 در ورامین

این تحقیق با هدف بررسی اثرات توام نیتروژن و تراکم بوته بر روی ویژگی های کمی و کیفی ذرت علوفه ای رقم 704 به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و به مدت سه سال (81-1379) در ورامین اجرا شد. عامل اصلی نیتروژن با چهار سطح شامل عدم مصرف نیتروژن(N0)، مصرف نیتروژن معادل مقدار توصیه شده(N180) و مصرف نیتروژن به میزان 30 % بیشتر و کمتر از مقدار توصیه شده(N230، N130) و عامل فرعی تراکم بوته در چهار سطح شامل 70 هزار بوته (D70)، 90 هزار بوته (D90)، 110 هزار بوته (D110) و 130 هزار بوته (D130) در هکتار در نظر گرفته شدند. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر سطوح مختلف نیتروژن برکلیه صفات شامل عملکرد ماده خشک کل علوفه، ساقه، برگ، بلال، عملکرد پروتئین، قطر ساقه و ارتفاع بوته از لحاظ آماری معنی دار نیست ولی اثر سطوح مختلف تراکم بوته بر صفات برگ و بلال در سطح احتمال 5% و اثر متفابل نیتروژن و تراکم بر صفت بلال در سطح احتمال 1% معنی دار و بر سایر صفات از لحاظ آماری اختلاف معنی دار ندارند. رتبه بندی میانگین سه ساله تیمارها نشان داد که بیشترین میزان تولید کل علوفه خشک معادل 7/9 و 2/10 تن در هکتار به ترتیب مربوط به تیمار مصرف نیتروژن به میزان 30 % بیشتر از توصیه شده و تیمار تراکم 130 هزار بوته در هکتار بود. همچنین در بین اثرات متقابل آن ها، تیمارهای N230D110، N230D130 و N180D130به ترتیب دارای عملکرد کل علوفه خشک 4/11،3/11 و 2/10، عملکرد ساقه 2/6،8/5، و 9/4، عملکرد برگ 2/1،2/1 و 3/1، عملکرد بلال 3/3، 4/3 و 4/3 و عملکرد پروتئین 9/0، 8/0 و 7/0 تن در هکتار بودند که از نظر آماری تفاوت معنی دار نداشتند. بنا براین به نظر می رسد در شرایط مشابه این آزمایش، می توان با افزایش تراکم بوته به میزان 50% بیشتر از مقدارتوصیه شده، عملکرد کمی و کیفی علوفه را بدون مصرف اضافی نیتروژن بیشتر از مقدار توصیه بر اساس آزمون خاک به مقدار قابل توجهی افزایش داد.