اثر تاریخ کاشت و کشت مخلوط ذرت (Zea mays L.) و ارزن دم روباهی (Setaria italica L) بر عملکرد دانه آن ها و کنترل علف های هرز

به منظور بررسی اثر کشت مخلوط ذرت و ارزن دم روباهی بر عملکرد و کنترل علف های هرز، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران، واقع در کرج، در سال 1385 اجرا گردید. در این پژوهش، ذرت(SC704) و ارزن دم روباهی(KFM4) به صورت مخلوط افزایشی کاشته شدند. در این آزمایش، عامل اصلی شامل 4 تاریخ کاشت مختلف ارزن دم روباهی(کاشت ارزن 20 روز پیش از ذرت، 10 روز پیش از ذرت، همزمان با ذرت و 10 روز پس از ذرت) و عامل فرعی شامل نسبت های مختلف کاشت(کشت های خالص دو گیاه و 3 نسبت مختلف کاشت 100% ذرت+5/12% ارزن دم روباهی، 100% ذرت + 25% ارزن دم روباهی و 100% ذرت+ 50% ارزن دم روباهی) بود. در این بررسی نتایج نشان داد، کشت مخلوط ذرت و ارزن دم روباهی در کنترل علف های هرز موفق عمل کرد و نسبت کاشت 100% ذرت+ 50% ارزن دم روباهی پایین ترین میزان بیوماس و تراکم علف هرز را دارا بود. تیمار100% ذرت + 50% ارزن دم روباهی در تاریخ کاشت همزمان دو گیاه را می توان به عنوان برترین تیمار معرفی کرد، زیرا بالاترین میزان نسبت برابری زمین (435/1) و بیشترین میزان عملکرد دانه از این تیمار به دست آمد. علت این امر را می توان به استفاده بهتر از نهاده ها در کشت مخلوط در مقایسه با تک کشتی و کنترل جمعیت و بیوماس علف های هرز در کشت مخلوط نسبت داد. بنابراین کشت مخلوط 100%ذرت +50% ارزن دم روباهی در تاریخ کاشت همزمان دو گیاه، به دلیل افزایش عملکرد، افزایش استفاده از منابع رشد و کاهش علف های هرز تیمار برتر این مطالعه بود.