تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر نیمرخ روانی زنان دارای ناتوانی های جسمی - حرکتی

این پژوهش به تاثیر برنامه آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده توسط سازمان بهداشت جهانی، 1993 بر میزان سلامت روانی و نیز میزان اضطراب، ناسازگاری اجتماعی و افسردگی زنان دارای ناتوانی های جسمی - حرکتی پرداخته است. به این منظور 16 نفر زن دارای ناتوان ی ج سمی - حرکت ی در شهر اصفهان به شیوه تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش مهارتهای زندگی با استفاده از پرسشنامهGHQ پرسشنامه سلامت عمومی در مورد گروه آزمایشی و گواه پیش آزمون اجرا شد؛ سپس برای گروه آزمایشی 10 جلسه هفتگی 120 دقیقه ای برنامه آموزش مهارتهای زندگی برگزار شد. در هر یک از این جلسات یکی از مهارتهای اساسی مطرح شده در راهنمای آموزش مهارتهای زندگی آموزش داده می شد. این مهارتها عبارت بودند از: شناخت خصوصیات و توانایی های خود، توجه به ارزشهای شخصی، خانوادگی و اجتماعی، به کار بردنروش های صحیح برقراری ارتباط، قاطعیت، دوست یابی، تعیین هدف و دستیابی به آن، تصمیم گیری صحیح، پرهیز از خشونت و حفظ سلامت. بلافاصله پس از اتمام جلسات آموزش مهارتهای زندگی بر روی هر دو گروه آزمایشی و گواه، پس آزمون اجرا شد P<0 / 05 تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی باعث افزایش معنی دار سلامت روانی و کاهش معنی دار اضطراب P<0 / 05 و ناسازگاری اجتماعی P < 0 / 05 در آزمودنی ها شده است و فقط بر میزان افسردگی آنها تاثیر معنی داری نداشته است. یافته های این پژوهش می تواند به ارایه خدمات بهتر برای سلامت روانی زنان دارای ناتوانی های جسمی – حرکتی مفید باشد