تاثیر عناصر روی و بور بر عملکرد و غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم در دانه ذرت

به منظور بررسی تاثیر عناصر روی و بور در غلظت و جذب عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم در ذرت، یک آزمایش مزرعه ای با پنج سطح روی (0، 15، 30 و 45 کیلوگرم در هکتار روی و محلول پاشی روی) و چهار سطح بر (0، 4 و 8 کیلوگرم در هکتار بور و محلول پاشی بور)، به صورت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و در سه تکرار، در سال 1382 در نی ریز فارس انجام شد و رقم ذرت تحت آزمایش، سینگل کراس 401 در نظر گرفته شد. سطوح مختلف روی و بور تاثیری بر غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم در دانه نداشتند، ولی کاربرد تمام سطوح روی و بور، باعث افزایش جذب نیتروژن و پتاسیم در دانه شد. مصرف روی به صورت خاکی، جذب فسفر در دانه را افزایش داد، ولی محلول پاشی روی، تاثیری بر آن نداشت. کاربرد 4 کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی اسید بریک، جذب فسفر در دانه را افزایش داد. کمترین میزان جذب نیتروژن، فسفر و پتاسیم در دانه، در سطوح بدون روی و نیز بور مشاهده گردید. وجود مقدار زیاد روی در خاک، کمک به افزایش غلظت و جذب نیتروژن ر دانه در اثر مصرف بور نمود. بنابراین در سطح بالای روی، بین بور و نیتروژن اثر همیاری مشاهده شد. محلول پاشی بور، کمک به افزایش غلظت و جذب نیتروژن در دانه، بر اثر کاربرد روی نمود. مصرف بور در سطوح پایین روی، تاثیری بر غلظت فسفر و پتاسیم در دانه نداشت، ولی در سطح بالای روی، باعث افزایش غلظت فسفر و پتاسیم در دانه شد. مصرف بور در هیچ یک از سطوح روی تاثیری بر جذب پتاسیم در دانه نداشت ولی در سطوح بالای روی، جذب فسفر در دانه را افزایش داد. میزان زیاد روی در خاک، کمک به افزایش غلظت فسفر و پتاسیم و همچنین جذب فسفر بر دانه در اثر مصرف بور نمود.