مقایسه تاثیر الانزاپین و سرترالین در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت تحت درمان نگهدارنده با متادون

اختلال شخصیت مرزی یک اختلال ناتوان کننده است که 2 در صد جامعه را شامل میشود. درمانهای مختلفی برای آن پیشنهاد شده است. هر چه درمان بتواند طیف وسیعتری از علائم را پوشش دهد، مناسبتر است. در این اختلال ابتلاء به مواد مخدر نیز شایعتر است، که این امر موجب پیچیدگی علائم شده و بهبودی را دشوار تر می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر الانزاپین و سرترالین در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام گرفته است.
مطالعه حاضر یک کارآزمائی بالینی بوده است. 120 نفر زن و مرد پس از مصاحبه بالینی روانپزشک بر اساس معیارهای تشخیصی جهت اختلال شخصیت مرزی و تحت درمان نگهدارنده با متادون انتخاب و بطور کاملا«تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. یک گروه تحت درمان با الانزاپین با دوز 10-5 میلی گرم و گروه دیگر تحت درمان با سرترالین با دوز 100-50 میلیگرم قرار گرفتند. پرسشنامه 90% قبل از درمان ودر هفته های 4، 8 و12 جهت کلیه واحدهای مورد پژوهش تکمیل شد.
مطابق کارآزمائی بالینی انجام شده در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تحت درمان نگهدارنده با متادون، سرترالین و الانزاپین در بهبود علائم افسردگی و اضطراب،کاهش حساسیت در روابط بین فردی و پرخاشگری و همچنین کاهش علائم وسواسی، بدبینی و جسمانی کردن موثر بوده اند اگرچه در بسیاری از ایتم ها الانزاپین علائم را بیشتر تخفیف داده است.
از آنجائی که نتایج مطالعه مبین تاثیر داروهای اولانزاپین و سرترالین در بهبودی علائم بیماران با اختلال شخصیت مرزی بود، پیشنهاد می گردد از دارو درمانی توام با سایر درمانهای رواندرمانی جهت کنترل علائم اختلال استفاده شود.