سلول های استرومایی مغز استخوان و کاربرد آن در ضایعات عصبی

کلیات موضوع: در این مقاله مجموعه مطالعات آزمایشگاهی و بالینی صورت گرفته در زمینه استفاده از سلول های استرومایی مغز استخوان جهت بهبود ضایعات عصبی، مورد بررسی قرار گرفته است ‎.‎ تاریخچه: در مغز استخوان دو دسته سلول بنیادین وجود دارد: سلول های بنیادین خونسازو سلول های بنیادین غیر خون ساز (استرومایی). بررسی های vitro In نشان داده است که سلول های استرومایی مغز استخوان قابلیت تمایز به سلول های مختلف از جمله سلول های عصبی را دارا می باشد. از طرف دیگر مطالعات vivo In نیز نشان داده است که در پی تزریق سلول های استرومایی مغز استخوان به بافت عصبی آسیب دیده، این سلولها ضمن یکپارچه شدن با بافت عصبی میزبان وتمایز به سلول های عصبی، زمینه بهبود نسبی بافت آسیب دیده وبازگشت حرکات مختل شده را نیز فراهم می آورد. همچنین بررسی ها نشان داده که علاوه بر تزریق مستقیم سلول های استرومایی در بافت عصبی آسیب دیده، از سایر روش های غیر تهاجمی از جمله تزریق درون وریدی، تزریق درون بطنی و روش بزل کمری نیز جهت پیوند این سلول ها میتوان استفاده نمود. ‎.‎ مطالعات صورت گرفته در خصوص تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های عصبی را می توان در دو بخش مورد بررسی قرار داد: تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان در‎ In vitro‎و تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان در‎ In vivo‎ بررسی ها نشان می دهد که پیوند سلول های استرومایی مغز استخوان، روند ترمیم نقایص نورولوژیک را در مدل های حیوانی سکته مغزی، ضربات مغزی، ضایعات نخاعی، بیماری پارکینسون و نیز ضایعات اعصاب محیطی بهبود می بخشد. ‎.‎ امروزه سلول های استرومایی مغز استخوان به جهت تهیه آسان از مغز استخوان بیمار و در نتیجه عدم واکنش سیستم ایمنی به دنبال عمل پیوند، سرعت تکثیر زیاد سلول ها در محیط کشت، بیان ژن های مربوط به سلول های عصبی، یکپارچه شدن با بافت عصبی میزبان پس از پیوند؛ به عنوان یکی از منابع سلولی مطلوب جهت بهبود ضایعات عصبی مطرح می باشد.