مطالعه میکروبیواستراتیگرافی سازند تاربور در شمال - شمال خاور و جنوب خاور شیراز

در این تحقیق شش مقطع چینه شناسی از سازند تاربور انتخاب شده است که شامل مقاطع گندشتلو، زرقان، خرامه-1، خرامه-3، خرامه-4 و سروستان است. در مجموع در حدود 2500 متر از رسوبات این سازند مورد بررسی قرار گرفته و در حدود 850 مقطع میکروسکوپی، مطالعه میکروفاسیس های شاخص و فرامینیفرهای آن به دقت شناسایی شده است. مطالعات انجام شده نشان دهنده آن است که سازند تاربور از نظر سنگ چینه به دو قسمت قابل تفکیک است: 1- بخش آهک های با لایه بندی متوسط تا ستبر لایه در زیر، 2- بخش آهک های توده ای که در بخش بالائی سازند تاربور قرار گرفته است. به طور کلی میکروفاسیس های شاخص در مقاطع مورد مطالعه شامل وکستون-پکستون، گرینستون و باندستون می باشند. تنوع این میکروفاسیس ها غیر از مقاطع چینه شناختی خرامه-1 و خرامه-3، در قسمت زیرین (بخش 1) نیز مشاهده می شود، ولی در دو مقطع یاد شده این تنوع در بخش آهک های توده ای وجود دارد. میزان عناصر اصلی تشکیل دهنده میکروفاسیس ها، اکستراکلاست، اینتراکلاست و بیوکلاست نیز در بخش های مختلف تغییرات مختلفی را از خود نشان داده است. میزان اکستراکلاست در بخش زیرین تمامی مقاطع از بخش بالایی آن بالاتر است و در مجموع میزان بیوکلاست از تمامی عناصر آلوکم در کلیه مقاطع بیشتر بوده است. فرامینیفرهای شاخص شناخته شده در این مقاطع شامل گونه های زیر است:Orbitoides media، O.apiculata، O.concavatus، O.tissoti. O.triangularis، Antalyna korayi، Laffitteina sp. Loftusia minor، Omphalocyclus macroporus، Siderolites calcitrapoides، Murciella cuvillieri، Dicyclina schlumbergeri، Coskinolina sp. Rotalia skourensis، Rotalia sp. Dictyconella complanata، D.sp.، Sirtina sp.، Dictyoconus sp.، Vania anatolica، Lepidorbitoides minor، L.socialis. Minoxia sp.، Trochospira sp.، Subalveolina sp.، Bolivinopsis sp.، Broeckinella sp.، Nezzazatinella sp.، Goupillaudina shirazensis، G.SP.،با توجه به فرامینیفرهای یافت شده، سن مقاطع مختلف با یکدیگر تفاوت هایی را نشان می دهد، ولی به طور کلی سن سازند تاربور در منطقه مورد مطالعه از کامپانین تا پالئوسن پیشین می باشد.