ارزیابی کارایی روش های آماری در تعیین پتانسیل خطر زمین لغزش

در این تحقیق ارزیابی کارآیی روش های آماری در پیش بینی پتانسیل زمین لغزش با استفاده از اطلاعات ذخیره شده در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) صورت گرفته است. برای این منظور منطقه رودبار که می تواند بعنوان الگویی مناسب برای بخشی از منطقه شمالی کشور باشد در نظر قرار گرفته است. بررسی ها نشان می دهد که لیتولوژی، فاصله از گسل، پوشش گیاهی و کاربری اراضی، بارندگی و حداکثر شتاب زلزله عوامل اصلی موثر در وقوع ناپایداری در منطقه می باشند که جهت ارزیابی هر یک از این عوامل بعنوان یک لایه اطلاعاتی در تحلیل ها برای تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش مورد استفاده قرار گرفته انداز تحلیل های آماری یک متغیره و چند متغیره جهت ارزیابی پتانسیل خطر زمین لغزش استفاده گردید. در تحلیل های رگرسیونی مشخص شد که طبقه بندی داده ها بصورت رده های شیب، بارندگی و... باعث کاهش دقت پیش بینی ها می گردد. همچنین وزن دار نمودن واحدهای نمونه بر حسب بزرگی هر واحد با میزان لغزش یافته هر کدام از آنها باعث افزایش دقت ارزیابی می گر بطور کلی از بین تحلیل های یک متغیره، روش تراکم سطح نتایج بهتری را ارائه می نماید. تحلیل های رگرسیونی چند متغیره نشانگر آن است که داده های پیوسته نتایج مناسبتری را در مقایسه با داده های گسسته ارائه می دهند. از طرف دیگر وزن دار نمودن نمونه ها بر حسب مقادیری نظیر بزرگی سطح واحدهای زمینی و یا درصد لغزش یافته هر واحد می تواند نتایج را بهبود بخشد.