بررسی تاثیر برنامه ی نوتوانی ریه بر وضعیت بالینی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط در بیمارستان های آموزشی منتخب شهر اصفهان در سال های86-1385

با توجه به شیوع بیماری مزمن انسدادی ریه و عوارض شناخته شده ی آن و گزارشاتی دال بر موفقیت تکنیک های نوتوانی و به منظور تعیین تاثیر اجرای تکنیک های نوتوانی ریه بر وضعیت بالینی بیماران مبتلا به این بیماری، این تحقیق در بیمارستان های آموزشی منتخب شهر اصفهان در سال های 86- 1385 انجام گرفت.
پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که روی 80 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط انجام شد. 50 نفر از بیماران در گروه آزمون و 30 نفر در گروه شاهد به طور تصادفی قرار گرفتند. شدت بیماری بر اساس نتایج اسپیرومتری سنجیده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی اطلاعات دموگرافیک و فرم بررسی وضعیت بالینی بیماران مزمن انسدادی ریه بود. ابتدا وضعیت بالینی بیماران دو گروه به وسیله ی فرم بررسی وضعیت بالینی سنجیده شد. سپس در گروه آزمون برنامه ی فیزیوتراپی قفسه ی سینه و اسپیرومتری تشویقی در طول دو ماه، هر روز صبح وعصر به مدت 20 دقیقه انجام گردید. در پایان، وضعیت بالینی بیماران دو گروه مجددا اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که تنگی نفس، تنگی نفس هنگام خواب، سرفه، خلط، الگوی تنفس، سیانوز محیطی، درد قفسه سینه، صداهای ریه و FEV1/FVC پس از اجرای برنامه ی نوتوانی ریه در گروه آزمون بهبود یافته بود (05/0P<).
با توجه به یافته های پ‍‍‍ژوهش توصیه می شود در مراقبت از این بیماران به مشخصات دموگرافیک آنها توجه شود و در برنامه های مراقبتی آنها نوتوانی ریوی گنجانده شود تا وضعیت بالینی این بیماران بهبود یابد.