ارزیابی بالینی اثر درمانی اسپری دی کلروفن در درمان درماتیت انگشتی گاوهای شیری

درماتیت انگشتی یکی از مهمترین بیماری های عفونی ناحیه انگشتان در گاو می باشد که زیانهای اقتصادی فراوانی به همراه دارد. تا کنون روش های درمانی متعددی جهت درمان و کنترل بیماری بکار گرفته شده است که مهمترین آنها استفاده از آنتی بیوتیک ها به صورت حمام سم یا اسپری موضعی می باشد. اما در استفاده از آنتی بیوتیک ها مسئله بقایای دارویی در شیر و گوشت و همچنین مقاومت های داروئی را نباید از نظر دور داشت. به همین خاطر این مطالعه جهت ارزیابی اثرات درمانی اسپری دی کلروفن در درمان انفرادی گاوهای مبتلا به درماتیت انگشتی صورت پذیرفت. چهل راس گاو مبتلا به لنگش ناشی از درماتیت انگشتی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند (سه گروه بعنوان گروهای درمان و گروه چهارم بعنوان شاهد). بعد از شستشوی کامل ناحیه انگشتان با آب، ناحیه پاشنه و بخلوق با اسپری دی کلروفن اسپری شد. این کار در گروه اول یک نوبت و در گروه دوم دو نوبت ودر گروه سوم سه نوبت و به فواصل بیست و چهار ساعت صورت گرفت. در گروه شاهد بمدت سه روز از اسپری آب مقطر استفاده شد. یک هفته پس از شروع درمان دامها از نظر بالینی معاینه شدند. لنگش در تمامی گاوهای گروه های درمان برطرف شده بود در حالیکه در گروه شاهد چنین نبود. معاینه زخم های ناحیه انگشتان بهبودی نسبی را در گروه اول و دوم نشان می داد که روند بهبودی در گروه دوم بهتر بود. اما نشانی های عدم التیام در حواشی زخم های التیام یافته در تعدادی از گاوها دیده می شد. در گروه سوم زخم ها بطور کامل بهبود یافته بود. در مقابل در گروه شاهد هیچگونه آثار التیام زخم مشاهده نشد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، جهت درمان انفرادی گاوهای مبتلا به درماتیت انگشتی با استفاده از اسپری دی کلروفن، توصیه می شود که دوره درمان حداقل به مدت سه روز ادامه یابد.