پیشگیری از استفراغ ناشی از زایلازین در سگ با استفاده از دگزامتازون و مقایسه آن با متوکلوپرامید

زایلازین هیدروکلراید یکی از داروهای مطمئن جهت آرامش بخشی وپیش بیهوشی در گونه های مختلف حیوانی به خصوص در سگ و گربه در30سال گذشته می باشد. یکی از اثرات ناخواسته این دارو ایجاد استفراغ بوده، که گاهی استفاده از داروهای ضد استفراغ را همراه با این داروضروری می سازد. در این مطالعه تعداد 6 قلاده سگ بالغ سالم (3 قلاده ماده و 3 قلاده نر) با متوسط وزن41/3±16 کیلوگرم و متوسط سنی 32/3 سال انتخاب شد، و در سه هفته مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. در هفته اول اثرات ضد استفراغ دگزامتازون به میزان mg 4 برای هر قلاده سگ، (30 دقیقه قبل از تزریق زایلارین هیدروکلراید به میزان mg/kg 1)،و در هفته دوم اثرات ضد استفراغ متوکلوپرامید به میزان mg/kg 4/0، (30 دقیقه قبل از تزریق زایلازین هیدورکلراید) ودر هفته سوم اثرات تزریق نرمال سالین هم حجم دگزامتازون، (30 دقیقه قبل از تزریق زایلارین هیدروکلراید) از طریق داخل عضلانی مورد بررسی قرار گرفت. پس از ثبت نتایج و آنالیز آماری مشخص گردید، دگزامتازون جهت جلوگیری از استفراغ و تهوع ناشی از زایلازین هیدروکلراید موثر بوده و اثرات مشابهی همچون متوکلوپرامید در کاهش و از بین بردن تهوع درسگ دارد. بنابراین از این دارو می توان به عنوان یک داروی ضد تهوع واستفراغ پروفیلاکتیک در سگ های آرام شده با زایلازین هیدرو کلراید استفاده کرد.