بررسی اپیدمیولوژیکی بیماری گامبورو در جوجه های گوشتی استان اردبیل طی سال های 1384 تا 1386

بیماری گامبورو نوعی بیماری ویروسی حاد است که با ایجاد ضایعه شدید در بورس فابریسیوس در جوجه های جوان مشخص گردیده و با مرگ و میر زیاد همراه می باشد.علی رغم این که ایمن سازی از طریق واکسیناسیون یکی از روش های اصلی کنترل این بیماری محسوب می شود. اما نکته قابل توجه این که کاربرد واکسن های زنده از سویه Intermediate در پیشگیری از بیماری اغلب موفقیت آمیز نبوده است. لذا با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر جهت بررسی اپیدمیولوژی بیماری گامبورو و اثرات واکسن های زنده و کشته برای کنترل بیماری گامبورو تلفات در فارم های گوشتی استان اردبیل انجام گرفت. بدین منظور،در این تحقیق ده فارم جوجه گوشتی از سویه تجاری راس واریته308 با سنین مختلف درشرایط پرورشی تقریبا یکسان که درگیر به بیماری گامبورو بوده انتخاب و بر اساس علایم بالینی مثل کزکردگی، اسهال سفید آبکی، ژولیدکی پر ها، نوک زدن به مخرج، بی اشتهایی،...وعلایم کالبد گشایی دقیق پرندگان تلف شده همچون پتشی عضلانی،بورس فابریسیوس درگیر، نفروز،... بیماری تشخیض داده شد جهت تایید بیماری گامبورو از هر فارم نمونه های خون جمع آوری گردید و بر روی سرم های اخذ شده تست الایزا با کیت ((IDEXXانجام شد. نوع واکسن مورداستفاده شده، منحنی تلفات بر اساس تعداد تلفات در هر روز،درصد تلفات و سن درگیری در هر فارم مورد بررسی قرار گرفت.نتایج این تخقیق نشان می دهد که در فارم های گوشتی این مساله از قبل مشخص بوده که فرم کلینیکی بیماری IBD بیشتر در سن 3 تا 6 هفتگی بروز می کند و همچنین درصد تلفات در فارم هایی که واکسن گامبورو از نوع زنده توام با کشته مصرف شده بودند در مقایسه با فارم هایی که فقط از نوع زنده داشته پایین بود.