فراوانی زگیل در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک و مقایسه آن با گروه کنترل

درماتیت آتوپیک یک بیماری التهابی مزمن خارش دار پوست با زمینه ارثی است. بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک به علت وجود اختلالات ایمونولوژیک زمنیه ای مستعد به بعضی از عفونتها از جمله عفونتهای ویروسی می باشند.
هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان فراوانی زگیل در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک است.
این مطالعه از نوع مقطعی است که بر روی کودکان 13-1 ساله شهر کرمان انجام شد. 61 نفر به عنوان گروه مورد به صورت متوالی از میان بیماران مبتلا درماتیت آتوپیک مراجعه کننده به یک کلینیک تخصصی پوست و 60 نفر از کودکان سالم با مراجعه به مهدکودک و دبستان ها به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. فراوانی زگیل در گروه مورد و شاهد به تفکیک جنس، گروه سنی، ورزش کردن، استفاده ازاستخر و حمام عمومی، عادتهای فردی (ناخن جویدن، مکیدن انگشت و لب) و سابقه خانوادگی بررسی شد.
شصت ویک بیمار دچار درماتیت آتوپیک با میانگین سنی 58/41 ± 08/62 ماه که در فاصله سنی 12 تا 156 ماه قرار داشتند وارد این مطالعه شدند، 27 نفر (3/44%) پسر و 34 نفر(7/55%) دختر بودند. 9 نفر از کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک و 5 نفر از افراد گروه شاهد مبتلا به زگیل بودند که با توجه به 27% = P و 1/291= α2 هیچ ارتباط معنی دار بین درماتیت آتوپیک و زگیل پیدا نشد. از 61 کودک مبتلا به درماتیت آتوپیک، 36 نفر سابقه خانوادگی مثبت از درماتیت، آسم، رینیت و 6 نفر سابقه خانوادگی مثبت از زگیل داشتند. بررسی آماری نشان داد که در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک سابقه خانوادگی زگیل بطور معنی داری بیشتر است (X2=14، P=0.00012). در این گروه بیشترین زگیل از نوعCommon و شایعترین محل ابتلا به زگیل در کف دست و پا بود.
در این مطالعه هیچ ارتباط معنی داری بین زگیل و درماتیت آتوپیک بدست نیامد. سابقه خانوادگی زگیل مثبت مهمترین ریسک فاکتور برای پیدایش زگیل بود.