بررسی عوامل مؤثر برحفظ مهارت های احیاء نوزادان در پرستاران و ماماهای بیمارستان های استان کرمان

تعداد قابل توجهی از موارد مرگ نوزاد که به علت آسفیکسی رخ می دهد با احیاء مناسب قابل پیش گیری هستند. احیاء موفق به عوامل زیادی مانند مهارت پرستاران و ماماهایی که در نگهداری از نوزاد بیمار دخیل هستند، بستگی دارد.
در این مطالعه 88 پرستار و مامای شاغل در بیمارستان های استان کرمان در یک دوره کارگاه 11 ساعته آموزش احیاء نوزاد شرکت کردند. 25 نفر نیز به عنوان گروه مطالعه پایه انتخاب شدند. پنج ماه پس از گذراندن کارگاه، افراد در آزمون نظری و عملی (شامل 9 ایستگاه) شرکت کردند.
پنج ماه پس از برگزاری کارگاه، میانگین نمرات نظری و عملی افراد در بیمارستان های مختلف تفاوت معنی داری داشت (0001/0=P). در امتحان عملی، نمرات ایستگاه های مختلف با یکدیگر تفاوت داشت. بیشترین نمره مربوط به «تحریک پوستی نوزاد» و کمترین نمره مربوط به «احیاء نوزاد غیر فعال آغشته به مکونیوم» بود. بین سن و فاصله زمانی از فارغ التحصیلی با میانگین نمره عملی روابط منفی ضعیف و معنی دار (به ترتیب 035/0=P و 23/0-=r و 017/0=P و 25/0-=r) وجود داشت. افرادی که جزوه احیاء را مطالعه کرده بودند و همچنین کسانی که روی مانکن احیاء، تمرین کرده بودند به طور معنی داری نمره بیشتری کسب کردند (به ترتیب 0001/0=P و 046/0=P).
این مطالعه نشان می دهد که آموزش احیاء به تنهایی نمی تواند ضامن ایجاد مهارت در افراد شود. حفظ مهارت احیاء نیز تحت تاثیر عواملی چون سن، وضعیت شغلی، تمرین بر روی مانکن و مشارکت در احیاء می باشد.