فراوانی آنتی بادی علیه توکسوکارا کانیس در کودکان دبستانی مبتلا به سرفه مزمن در مناطق شهری و روستایی شهرستان اهواز در سال 1385

سرفه مزمن در کودکان ممکن است به عفونت توکسوکارا نسبت داده شود. مطالعات قابل توجهی در خصوص این عفونت در اهواز و حتی ایران صورت نگرفته است، از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع سرمی توکسوکارا در کودکان دبستانی مبتلا به سرفه مزمن در شهرستان اهواز انجام شد.
در یک مطالعه مقطعی توصیفی تست پوستی توبرکولین در شهرستان اهواز از 4206 کودکی که به روش خوشه گیری دو مرحله ای و به طور تصادفی انتخاب شده بودند انجام پذیرفت. کلیه کودکان مبتلا به سرفه مزمن(به مدت دوهفته یا بیشتر) ازنظر آنتی بادی علیه توکسو کارا مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا شمارش مطلق ائوزینوفیل ها انجام شد(تعداد بیش از 500 در میکرو لیتر را ائوزینوفیلی و تعداد بیش از 1000در میکرولیتر را هیپر ائوزینوفیلی تلقی کردیم). در مرحله بعد از کودکان دارای ائوزینوفیلی و هیپر ائوزینوفیلی آزمایش سرمی انتی بادی ضد توکسوکارا به روش ELISA به عمل آمد. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS11.5 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
از کل 115 کودک مبتلا به سرفه مزمن29 نفر (2/25درصد) دارای ائوزینوفیلی بودند که در بین آنها 10 نفر (48/34 درصد) هیپرائوزینوفیلی داشتند. 16نفر(9/13درصد) آنتی ضد توکسوکارا داشتند. میزان فراوانی آنتی بادی توکسو کارا در کودکان دارای ائوزینوفیلی 2/55درصد و در کودکان با هیپر ائوزینوفیلی 80درصد بود. بین عفونت انگلی روده ای و توکسوکاریازیس ارتباط معناداری یافت نشد. همچنین تفاوت معنا داری در فراوانی آنتی بادی توکسوکارا بر اساس سن و جنس و محل زندگی وجود نداشت.
آنتی بادی علیه توکسوکارا در بیشتر از نیمی از کودکان مبتلا به سرفه مزمن و دارای ائوزینوفیلی وجود دارد. عفونت های انگلی روده ای ارتباطی با هیپر ائوزینوفیلی ندارند و ایمنی متقابل با توکسوکارا نشان نمی دهند.