اندازه گیری تغییرات طول سرویکس در طی حاملگی طبیعی با استفاده از سونوگرافی واژینال

عدم توانایی سرویکس در نگهداری یک حاملگی تا زمان ترم نارسایی سرویکس گفته می شود. تشخیص به موقع نارسایی سرویکس جهت انجام اقدامات پیشگیری کننده ضروری است. سونوگرافی ترانس واژینال یکی از راه های تشخیصی مهم در این زمینه محسوب می گردد. اهمیت این اندازه گیری کمک به تشخیص بالینی نارسایی سرویکس و تصمیم گیری در مورد لزوم انجام سرکلاژ می باشد. در این مطالعه به بررسی تغییرات طول سرویکس در طی حاملگی طبیعی به کمک سونوگرافی واژینال پرداخته ایم.
در یک مطالعه مقطعی توصیفی آینده نگر از 150 زن باردار سونوگرافی ترانس واژینال در هر تریمستر انجام گردید و طول سرویکس آنها اندازه گیری شد. به شرح حال سابقه زایمان طبیعی، سزارین قبلی و حاملگی اول بودن دقت شد. بیمارانی که زایمان زودرس داشتند، از مطالعه خارج شدند. میانگین اندازه ها در هر تریمستر حاملگی توسط آنالیز واریانس یکطرفه با یکدیگر مقایسه گردید.
میانگین طول سرویکس در سه ماهه اول حاملگی 39 میلیمتر، در سه ماهه دوم 7/40 میلی متر و در سه ماهه سوم 3/39 میلی متر حاصل شد. همچنین حداقل و حداکثر طول سرویکس در سه ماهه اول به ترتیب 28 و 56 میلی متر، در سه ماهه دوم 26 و 52 میلیمتر و در سه ماهه سوم 27 و 52 میلیمتر گزارش شد. کمترین طول سرویکس در حاملگی های اول 26 میلی متر و بیشترین طول سرویکس درگروه زایمان طبیعی قبلی 56 میلی متر دیده شد. بین میانگینهای طول سرویکس در هر سه ماهه حاملگی ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد. در حالیکه بین طول سرویکس با تعداد پاریتی ارتباط آماری معناداری وجود داشت.
با مقایسه میانگین طول سرویکس در سه تریمستر حاملگی 39 میلیمتر را میتوان بعنوان متوسط طول سرویکس در تریمسترهای مختلف قبول نمود. با توجه به این که بین طول سرویکس و مولتی پاریتی بدون سابقه زایمان زودرس ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد. لذا عدم وجود زایمان زودرس در یک زن مولتی پار حاشیه امن تری ایجاد می کند.