کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان مری مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران

سرطان مری، هشتمین سرطان شایع در کل جهان (4 درصد از کل) و ششمین علت منجر به مرگ ناشی از سرطان است.
هدف از مطالعه حاضر بررسی کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان مری است. این بررسی، یک مطالعه توصیفی مقطعی است که به منظور بررسی کیفیت زندگی 70 نفر از مبتلایان به سرطان مری در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران صورت گرفته است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استانداردEORTC QLQ-C30 و QLQ-OES18 EORTC است که توسط یکی از پژوهشگران، از طریق مصاحبه با بیماران، تکمیل گردید.
اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPPSS12 و آزمون های آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی تست مستقل در سطح معنی داری 05/0P< تجزیه و تحلیل شد.
مطالعه فوق نشان داد که بیشترین مشکل بیماران در مورد ابعاد کیفیت زندگی، متعلق به عملکرد هیجانی و کمترین مشکل مربوط به عملکرد شناختی است. همچنین از نظر علائم بیماری، بیشترین شکایت بیماران به مشکلات اقتصادی ناشی از بیماری و کمترین شکایت آنها به مشکل تکلم مربوط می شوند. بین ابعاد کیفیت زندگی، ارتباطات مستقیمی برقرار است و از طرف دیگر، بین این ابعاد و علائم بیماری، ارتباطاتی در جهت معکوس برقرار است. همچنین بین نوع سرطان و نمرات مربوط به ابعاد کیفیت زندگی، ارتباط معنی داری برقرار است؛ به طوری که مبتلایان به کارسینوم سلول سنگفرشی، نسبت به مبتلایان به آدنوکارسینوم، نمرات کیفیت زندگی کم تری به دست می آورند.
با توجه به اطلاعات موجود، مشخص می گردد که افراد مبتلا به سرطان مری از لحاظ بعد شناختی قبل از عمل جراحی چندان مشکلی ندارند، اما از لحاظ عملکرد هیجانی دچار مشکل هستند و از نظر آموزش در زمینه مسائل روانی و کنترل هیجانات و مشاوره های روانی اجتماعی و همچنین حمایت های اقتصادی و افزایش پوشش بیمه ای در هر دو گروه مبتلایان، به ویژه در مبتلایان به کارسینوم سلول سنگفرشی، به توجه بیشتری نیاز دارند.