پارگی و دیسکسیون آئورت و اهمیت تشخیص صحیح آن در پزشکی قانونی (معرفی مورد)

تشخیص صحیح بالینی علت فوت در بیماران وقتی موفقیت آمیز خواهد بود که معمولا چند روز بین زمان بروز علایم بیماری و مرگ بیمار فاصله وجود داشته باشد. در صورت نبود این فاصله زمانی و وقوع سریع و ناگهانی مرگ، تعیین علت فوت بدون کالبدگشایی سخت و در مواردی غیرممکن خواهد بود. در این گونه از موارد چنانچه اولیای بیمار و یا متوفی از کادر درمانی و یا شخص و یا اشخاص دیگری شکایت داشته باشند، تعیین دقیق علت فوت با انجام کالبدگشایی ضرورت تام خواهد داشت و مورد معرفی از مصادیق شرایط ذکر شده می باشد. معرفی مورد: پیرمردی 70 ساله در جریان یک تصادف رانندگی دچار صدمات خفیف بدنی شده و با مراجعه به پزشکی قانونی مرکز استان گواهی پزشکی دریافت می کند. بعد از گذشت حدود پنج هفته بعد بیمار با شکایت از درد قفسه سینه و شکم به مرکز درمانی مراجعه می کند و بعد از درمان های علامتی در مراجعه سوم حین اعزام به مرکز استان در راه فوت می نماید. اولیای متوفی ضمن ابراز نارضایتی شدید، اعلام شکایت از کادر درمانی و راننده خاطی می نمایند و مرگ متوفی را نتیجه صدمات تصادف و قصور کادر درمانی قلمداد می نمایند. در کالبدگشایی متوفی دیسکسیون و پارگی آئورت داشته که با توضیح امر به بستگان آنان از شکایت خود منصرف می شوند.
در صورت عدم انجام کالبدگشایی در مرگ های سریع و ناگهانی امکان تعیین دقیق علت فوت وجود نخواهد داشت و در صورت صدور جواز دفن بدون انجام کالبدگشایی، مورد با ابهام و پیچیدگی زیادی همراه خواهد بود و در صورت طرح شکایت بر علیه کادر درمانی و یا دیگران، ضمن اینکه امکان قضاوت متقن فراهم نخواهد شد؛ با طولانی شدن روند رسیدگی به موضوع، هزینه های مادی و معنوی زیادی برای تمامی افراد درگیر در پرونده تحمیل خواهد نمود.