مقاله کامل: مقایسه روش درون حیوانی (In vivo) با روش های کیسه های نایلونی متحرک و سه مرحله ای آنزیمی در برآورد ناپدید شدن پروتئین علف خشک یونجه و دانه جو

ناپدید شدن شکمبه ای و پس از شکمبه ای علف خشک یونجه و دانه جو با استفاده از روش های درون حیوانی، کیسه های نایلونی متحرک و سه مرحله ای آنزیمی (3-مرحله ای) برآورد شد. در روش درون حیوانی از چهار راس گوسفند نر بلوچی (با میانگین وزن بدن 5/3 ± 4/49 کیلوگرم) در قالب طرح مربع لاتین استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل دو جیره علف خشک یونجه و مخلوط علف خشک یونجه و دانه جو به نسبت 1:1 بود. جیره های آزمایشی در دو دوره که هر دوره شامل 24 روز که 7 روز آن دوره جمع آوری مدفوع بود، به حیوانات خورانده شد. در روش کیسه های نایلونی متحرک از گوساله های نر اخته که دارای فیستولای شکمبه ای و کانولای روده ای بودند، استفاده شد. در این روش ابتدا کیسه های حاوی نمونه به مدت 12 ساعت در شکمبه کشت داده شدند و پس از آن کیسه های حاوی یک گرم از نمونه ای که در شکمبه تجزیه نشده بود در ابتدای روده کوچک رها و کیسه ها از طریق مدفوع جمع آوری شدند. در روش 3-مرحله ای ابتدا نمونه ها با استفاده از کیسه های نایلونی به مدت 12 ساعت در شکمبه کشت داده شدند و پس از آن نمونه های تجزیه نشده در شکمبه در محلول های آنزیمی کشت داده شدند. ناپدید شدن پروتئین خام علف خشک یونجه و دانه جو (به ترتیب، 74/0 و 69/0) در کل دستگاه گوارش در روش درون حیوانی به طور معنی داری (P<0.01) پایین تر از روش کیسه های نایلونی متحرک (به ترتیب، 89/0 و 96/0) و روش 3-مرحله ای (به ترتیب، 81/0 و 89/0) بود. ناپدید شدن پروتئین خام در کل دستگاه گوارش در روش کیسه های نایلونی متحرک به طور معنی داری (P<0.01) بالاتر از روش 3-مرحله ای بود. ناپدید شدن پس از شکمبه ای پروتئین خام تجزیه نشده یونجه خشک و دانه جو که با استفاده از روش کیسه های نایلونی متحرک به دست آمد (به ترتیب، 69/0 و 89/0)، به طور معنی داری بالاتر از روش 3-مرحله ای (به ترتیب، 49/0 و 56/0) بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری بین روش های درون حیوانی، کیسه های نایلونی متحرک و 3-مرحله ای در برآورد قابلیت هضم پروتئین خام علف خشک یونجه و دانه جو در کل دستگاه گوارش وجود دارد.