مطالعه نحوه توارث و برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات مرتبط با مقاومت

نحوه توارث صفات مرتبط با مقاومت به سرما در مرحله جوانه زنی در تلاقی های حاصل از دای آلل یک طرفه با استفاده از 7 ژنوتیپ برنج مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز واریانس نشان داد که اختلاف معنی داری برای تمام (SCA) و قابلیت ترکی بپذیری خصوصی (GCA) بین ژنوتیپ ها، قابلیت ترکی بپذیری عمومی صفات مورد مطالعه شامل درصد کاهش طول ریشه چه، درصد کاهش طول ساقه چه و درصد کاهش میزان نشان داد که در کنترل صفات مورد مطالعه ب هترتیب SCA و GCA جوانه زنی وجود داشت. معنی دار بودن ژن های با اثرات افزایشی و غیرافزایشی نقش داشتند، اما بالا بودن نسبت واریانس غالبیت به واریانس افزایشی و مقدار پایین نسبت پیشنهادی بیکر، برتری اثرات غیرافزایشی را نسبت به اثرات افزایشی نشان داد. وراثت پذیری 68 و 81، عمومی برای صفات کاهش در طول ریشه چه، طول ساقه چه و میزان جوانه زنی به ترتیب برابر با 86 نشان داد که والد دیلمانی به عنوان یک ترکیب پذیر عمومی ایده آل برای GCA درصد برآورد شد. برآورد اثرات تمام صفات مورد مطالعه و همچنین والد حسنی ترکیب شونده عمومی مناسبی برای صفات درصد کاهش در طول ریشه چه و میزان جوانه زنی بودند. مقدار درجه غالبیت برای صفات کاهش طول ریشه چه، کاهش طول 0 بود که نشان دهنده فوق غالبیت برای /99، 1/26، 1/ ساقه چه و کاهش میزان جوانه زنی به ترتیب برابر با 93 صفات کاهش طول ریشه چه و کاهش طول ساقه چه و غالبیت کامل برای صفت کاهش میزان جوانه زنی بود. ندا به عنوان یک تلاقی مطلوب برای مقاومت به سرما در هر × نشان داد که تلاقی حسنی SCA برآورد اثرات معنی دار، هتروزیس برآورد شده نیز معنی دار بود. یک استنتاج کلی SCA سه صفت بود. در این تلاقی علاوه بر که می توان از این نتایج به دست آورد این است که تلاقی هایی که حسنی و دیلمانی یکی از والدین آنها بودند، مطلوبی برای تمام صفات نشان می دادند و در نتیجه از این دو والد می توان در پروژه های اصلاحی SCA اثرات استفاده نمود.