عکس العمل گونه های مختلف جنس بومادران (Achillea) به تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلیکول در مرحله جوانه زنی

بومادران ازجمله گیاهان دارویی و زینتی متعلق به خانواده کاسنی (Asteraceae) می باشد و گونه های مختلف آن به صورت وحشی در مناطق مختلف ایران رویش دارند. این گونه ها به عنوان گیاهانی کم توقع می توانند در فضای سبز مناطق خشک مورد استفاده قرار گیرند. به منظور بررسی اثر تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلیکول (PEG) بر روی درصد و سرعت جوانه زنی و طول ریشه چه 6 گونه بومادران وحشی، آزمایشی بر پایه فاکتوریل و در قالب بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل پنج سطح خشکی (صفر، 5-، 7-، 9- و20- بار) حاصل از پلی اتیلن گلیکول که پتانسیل صفر بار به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و فاکتور دوم شامل شش گونه بومادران به اسامی A. eriophora، A. millefolium،A. filipendula، A. nobilis، A. wilhelmsii و A. biebersteinii بود. بذر این نمونه ها از گونه های وحشی مناطق شیراز، مشهد و کرج جمع آوری شد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که سطوح مختلف خشکی و نوع گونه بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و طول ریشه چه تاثیر معنی داری (P<0.01) دارد و اثر متقابل خشکی و گونه نیز در مورد صفات فوق الذکر معنی دار شد. نتایج این بررسی نشان داد که در گونه های بومادران طول ریشه چه کمتر تحت تاثیر پتانسیل خشکی قرار گرفته و درصد جوانه زنی نسبت به دیگر مولفه های جوانه زنی فاکتور بهتری برای ارزیابی مقاومت به خشکی این گونه ها می باشد. به طور کلی، گونه های A. millefolium و A. eriophora به ترتیب بیشترین مقاومت و گونه های A. biebesteinii و A. nobilis کمترین مقاومت را نسبت به تنش خشکی در مرحله جوانه زنی داشتند و مقاومت گونه های A. wilhelmsii و A. filipendula حد واسط این دو گروه بودند.