تعیین نیازهای درمانی پریودنتال (شاخص (CPITN افراد عقب مانده ذهنی مقیم در مراکز بهزیستی

بیش از 300 میلیون نفر عقب مانده ذهنی در سراسر جهان وجود دارد و یکی از چالش های نظام سلامت در هر جامعه، بهبود وضعیت بهداشت دهان و دندان این کودکان است. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای درمانی پریودنتال در مراکز بهزیستی تبریز انجام گرفته است.
در این بررسی 386 نفر عقب مانده ذهنی 22-4 سال، مقیم مراکز بهزیستی تبریز مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد 191 (5/49 درصد) نفر پسر و 195 (5/50 درصد) نفر دختر بودند. با مراجعه به پرونده این بیماران، بهره هوشی و شدت ناتوانی جسمی آنان تعیین شد و سپس بر اساس ایندکس CPITN نیاز های درمانی پریودنتال آنان تعیین گردید. از آزمون «تی» برای مقایسه میانگین ها و از آزمون «مجذور کای» و «من-ویتنی» برای بررسی ارتباط متغیرهای کیفی استفاده گردید.
میانگین سنی بیماران پسر 09/312/13 سال و میانگین سنی بیماران دختر 56/38/13 سال بود که تفاوت معناداری نداشت (05/0=p>). 120نفر دارای عقب ماندگی شدید، 215 نفر دارای عقب ماندگی متوسط و 51 نفر دارای عقب ماندگی خفیف بودند. رابطه معناداری بین بهره هوشی بیماران و کد وضعیت پریودنتالی و نیازهای درمانی پریودنتال آنان وجود داشت (05/0>p). نیار درمانی در 87 نفر از بیماران TN0، در 113 نفر از بیماران TN1، در 144 نفر از بیماران TN2 و در 42 نفر از بیماران TN3 بود.
شدت عقب ماندگی ذهنی وناتوانی جسمی در این بیماران، رابطه مستقیمی با کد وضعیت پریودنتالی و نیاز درمانی پریودنتال آن ها داشت.