بررسی حق اخلاقی آزادی تولیدمثل در شبیه سازی انسانی

در سال های اخیر با طرح امکان عملی شدن شبیه سازی انسان، هواداران آن مجموعه ای از استفاده ها و کاربردهای احتمالی این فناوری نوین زیستی را برشمرده اند؛ از جمله امکان داشتن فرزندان بیولوژیکی، امکان تولیدمثل برای افراد مجرد یا زوجین هم جنس باز، ممانعت از بروز بیماری های ژنتیکی، رفع مشکلات پیوند اعضاء، جایگزین کردن همسر، فرزند یا اموات فامیل، تولد فرزندان با ژنوتیپ دلخواه، تکثیر گسترده ی افراد نابغه و سرشناس؛ تولید گروه زیادی از انسان های همسان ژنتیکی برای استفاده در زمان جنگ و صلح و غیره.
در مقابل نگرانی هایی که در رابطه با تاثیرات اجتماعی شبیه سازی انسان از طریق تکنیک انتقال هسته ی سلول سوماتیک وجود دارد، ادله ای نیز به حفظ حق افراد در تصمیم گیری در رابطه با به کارگیری این فناوری دلالت دارد. به طور کلی، دلایلی که طرفداران شبیه سازی در راستای کاربرد های ذکر شده ی این فناوری بیان می نمایند حول سه محور ارزشمندی «آزادی»، «هستی» (existence) و «رفاه و بهزیستی» می باشد.
یکی از محوری ترین استدلال هایی که طرفداران شبیه سازی بدان استناد می جویند «ارزشمندی آزادی انسان» است که خود دارای زمینه های مختلفی می باشد. برای مثال، یک اقبال عمومی در رابطه با آزادی فردی وجود دارد یا این که طرفداران بر این باورند برخی اعمال مانند تولیدمثل بسیار شخصی بوده و بایستی فارغ از هر گونه محدودیت باشد. بر این اساس، چون شبیه سازی یک روش تولیدمثلی است نبایستی تحت مقررات خاصی قرار بگیرد لذا افراد طبق حق آزادی تولیدمثلی می توانند آن را در زندگی خود به کار گیرند. ما در این نوشتار با توجه به منابع و مآخذ، آزادی تولیدمثلی و مسائل مربوط به آن و هم چنین تولیدمثل نبودن شبیه سازی را مورد بحث و بررسی قرار داده ایم و در نهایت ادله ی طرفداران را رد کرده ایم.