تاثیر حضور طولانی مدت سیدر و وتوسیدر بر غلظت پروژسترون سرم و ماندگاری فولیکول تخمدانی در گاو هلشتاین

سیدر در مدیریت تولید مثل گله های شیری مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه حاضر به منظور بررسی حضور طولانی مدت سیدر تولید شده در داخل و خارج کشور بر روی غلظت پروژسترون سرم و ماندگاری فولیکول تخمدانی در گاو هلشتاین صورت پذیرفت. چرخه فحلی گاوهای هلشتاین سیکلیک به کمک 2 تزریق متوالی آنالوگ پروستاگلاندین به فاصله 14 روز همزمان شد. در روز 8-6 پس از بروز فحلی ایستا تمامی دام ها ایمپلنت نورجستومت و 2 تزریق پروستاگلاندین به فاصله 24 ساعت دریافت داشته و به سه گروه آزمایشی (4 راس در هر گروه) تقسیم شدند. در روز استقرار نورجستومت و 24 ساعت پس از آن آنالوگ پروستاگلاندین تزریق شد. در روز چهارم پس از استقرار نورجستومت، عملیات سیدرگذاری در 2 گروه از دام های آزمایشی سیدر (ایزی برید، نیوزیلند) و وتوسیدر (شرکت داروسازی ابوریحان، ایران) انجام شد. در این 2 گروه آزمایشی، ایمپلنت نورجستومت 4 روز پس از استقرار سیدر و وتوسیدر خارج گردید. در دام های گروه کنترل نورجستومت خارج نشد. بطور روزانه خون گیری جهت تعیین غلظت پروژسترون به روش رادیوایمنواسی و هر 4 روز یکبار سونوگرافی به منظور بررسی ماندگاری فولیکول تخمدانی صورت پذیرفت. الگوی تغییرات پروژسترون در گروه های آزمایشی با کمک آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. در گروه کنترل، غلظت سرمی پروژسترون در حد غلظت پایه باقی ماند. تغییرات غلظت سرمی پروژسترون در دو گروه سیدر و وتوسیدر مشابه بود (P>0.05). به طوری که در فاصله 24 ساعت پس از استقرار ابزارها پروژسترون افزایش یافت (P<0.05) و سپس به تدریج کاهش یافت (P<0.05). در طول مدت استقرار سیدر و یا وتوسیدر (28 روز) میزان پروژسترون در حدی بود که هیچ یک از دام ها علائم فحلی را نشان نداده و تخمک گذاری نکردند. در طول آزمایش، فولیکول های تخمدانی در دام های دریافت کننده سیدر و وتوسیدر دارای روند رشد و تحلیل بودند. در حالی که فولیکول تخمدانی در دام های گروه کنترل پایدار باقی ماندند. به طور خلاصه سیدر و وتوسیدر تفاوتی در نگهداری غلظت سرمی پروژسترون بمدت 28 روز ندارند.