شناسایی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با روش انتشار دیسک، تعیین MIC و PCR برای ژن mecA

استافیلوکوکوس اورئوس از عوامل مهم عفونت های شدید در بیمارستان و جامعه است. سویه های مقاوم به متی سیلین این باکتری شیوع و مرگ و میر بالا دارند. بنابراین برای درمان آنتی بیوتیکی و کنترل پخش عفونت لازم است که سویه های مقاوم به متی سیلین به سرعت و دقت شناسایی شوند. در این تحقیق مقاومت به متی سیلین با روش انتشار دیسک، آگار دایلوشن و PCR برای ژن mecA بررسی شد.
174 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های مختلف بالینی از سه بیمارستان آموزشی جدا شد. حساسیت آنتی بیوتیکی با روش انتشار دیسک تعیین شد و حداقل غلظت مهارکنندگی اگزاسیلین با آگار دایلوشن و PCR برای ژن mecA با آغازگرهای اختصاصی انجام شد.
فراوانی سویه های مقاوم به متی سیلین با روش انتشار دیسک، آگار دایلوشن و PCR به ترتیب 50 درصد، 7/47 درصد و 2/48 درصد مشاهده شد و سویه های mec مثبت نسبت به آنتی بیوتیک های آزمایش شده بسیار مقاوم تر از سویه های mec منفی بودند. نتایج آگار دایلوشن، مقاومت سطح پایین به متی سیلین (حداقل غلظت مهارکنندگی کمتر از 64 میلی گرم در لیتر) را نشان داد. پراکندگی سویه های مقاوم به متی سیلین در سه بیمارستان مورد بررسی مشابه بود و اختلاف معنی دار بین حضور سویه های مقاوم به متی سیلین در نمونه های مختلف بالینی مشاهده نشد.
PCR بهترین روش برای شناسایی روتین سویه های مقاوم به متی سیلین است به طوری که می تواند 24 ساعت قبل از سایر روش های معمول سویه های مقاوم به متی سیلین را شناسایی کند.