مطالعه اورتریت و تعیین عوامل خطر ابتلا در بیماران مرد مراجعه کننده به کلینیک تخصصی بیماری های عفونی و گرمسیری در اهواز طی سالهای1384 تا 1386

بیماری های انتقال یافته از طریق تماس جنسی با توجه به جمعیت جوان ایران و فراوانی رفتارهای جنسی یک مشکل بهداشت عمومی کشور می باشد. هدف از انجام این مطالعه توصیف و تعین عوامل خطر(ریسک فاکتور) اورتریت های گنوکوکی و کلامیدیائی بود که تصور می شود شایع ترین بیماری مقاربتی در اهواز باشد.

در این مطالعه که از سال 1384 تا 1386 در شهر اهواز انجام شد، 44 بیمار مرد مبتلا به اورتریت و110 کنترل مطالعه شدند. تشخیص افراد بر اساس شرح حال، معاینه بالینی و کشت ترشحات با سواب مجرای تناسلی برای گنوکوک و PCR برای کلامیدیا داده شد. بیماران و افراد کنترل از نظر آلودگی به HIV نیز آزمایش شدند. داده های بدست آمده از مصاحبه حاوی اطلاعات دموگرافیک، رابطه جنسی، اعتیاد و سایر متغیر های مربوط به بیماری مقاربتی در افراد مورد مطالعه در نرم افزار SPSS 11.5 با استفاده از آزمون مجذور کای، تست دقیق فیشر و نسبت شانس در فاصله اطمینان 95 درصد آنالیز شدند.

از کل 44 بیمار، اورتریت گنوکوکی در16 نفر(3/36 درصد) و اورتریت کلامیدیائی در 28 نفر(7/63درصد) تشخیص داده شد. میانگین سنی بیماران 4/9±2/28 با دامنه سنی 18 تا 47 سال بود. فروشندگی در بوتیک با افزایش خطر ابتلا به اورتریت همراه بود (05/0>p). سابقه تماس جنسی خارج از روابط زناشوئی در تمام بیماران متاهل وجود داشت. 12نفر(2/27 درصد) از بیماران افغانی بودند. تماس جنسی مرد با مرد در 25 درصد بیماران که اغلب آنها افغانی بودند مشاهده شد (02/0=p). تماس جنسی با غیر همسر، همجنس بازی، آلودگی بهHIV، اعتیاد تزریقی، مجرد بودن و مصرف کم کاندوم در گروه مورد مطالعه به طور معناداری (05/0>p) بیشتر از گروه کنترل بود.

در مردان اورتریت کلامیدیائی شایع تر از اورتریت گنوکوکی است. عوامل خطر عمده شامل تماس جنسی ناسالم، همجنس بازی و عدم استفاده از کاندوم بودند. تجرد، درآمد بالا و اشتغال در بوتیک عوامل زمینه ساز این عوامل خطر هستند.