بررسی ترکیبات شیمیایی و خصوصیات ضدمیکروبی روغن فرار گیاه رزماری به تنهایی و در ترکیب با لیزوزیم علیه لیستریا مونوسیتوژنز

رزماری از خانواده نعناع و لیزوزیم به عنوان عامل ضد باکتری طبیعی در میکروب شناسی غذا مورد توجه می باشند. این مطالعه با هدف شناسایی ترکیبات و بررسی اثرات ضدلیستریایی روغن فرار رزماری به تنهایی و به صورت ترکیب بالیزوزیم جهت ارتقای اثرات ضدلیستریایی دو ماده مذکور و استفاده از نتایج حاصل از این بررسی به منظور تعمیم در مدل های غذایی و تبدیل این روش های آزمایشگاهی به روش کاربردی در خط تولید مواد غذایی در آینده صورت پذیرفت.

این یک مطالعه تجربی است که در سال 1388 در دانشگاه ارومیه انجام شد. پس از شناسایی گیاه رزماری، روغن فرار به روش تقطیر با آب استخراج و ترکیبات آن با دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی شناسایی گردید. فعالیت ضد باکتریایی روغن فرار علیه لیستریا مونوسیتوژنز به تنهایی و به صورت ترکیبی با لیزوزیم در pH های 5، 6 و7 به روش رقت سازی میکروبراث بر اساس تعیین حداقل غلظت بازدارنده در سه بار، تکرار و محاسبه میانگین ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.

05/98 درصد ترکیبات روغن رزماری شناسایی گردید. ترکیبات اصلی شامل؛ آلفا پینن، 1 و 8 سینئول، وربنون، کامفر، بورنئول، 3 اکتانون، کامفن و لینالول بود. ممانعت از رشد روغن رزماری علیه باکتری در 5=pH بارزتر و حداقل غلظت ممانعت کننده برابر با 225 میکروگرم در میلی لیتر بود. حداقل غلظت ممانعت کننده در 5=pH برابر 640 میکروگرم در میلی لیتر و در7=pH ممانعتی دیده نشد. لیزوزیم تیمار شده با حرارت 80 درجه سانتی گراد در pHمذکور، حداقل غلظت بازدارنده را به 160 میکروگرم در میلی لیتر تقلیل داد.

روغن رزماری با ترکیب شیمیایی شناخته شده به تنهایی و به طور ترکیبی با لیزوزیم معمولی و تیمار شده علیه لیستریا مونوسیتوژنز ممانعت کننده می باشد. ترکیب لیزوزیم و به خصوص لیزوزیم تیمارشده با روغن رزماری، اثر ضد لیستریایی را افزایش می دهد.