بررسی یافته های الکتروکاردیوگرام اولیه در اورژانس و پیش آگهی مبتلایان به سندرم حاد کرونری

ط با توجه به مراجعه بیماران با دردهای قلبی و مبتلا به سندرم حاد کرونری و روند رو به افزایش آن و اهمیت اطلاع از شاخصهای پیش بینی کننده تغییرات ECG، این مطالعه جهت تعیین میزان کارآیی ECG زمان مراجعه بیماران در پیش آگهی سندرم حاد کرونری انجام گرفت.
در این مطالعهcase series، طی مدت 2 سال 210 بیمار که با درد حاد قفسه سینه و تغییرات ECG ظرف کمتر از 12 ساعت به اورژانس مراجعه کرده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. تغییرات ECG شامل T معکوس، صعود قطعه ST، سقوط قطعه ST و صعود و سقوط توام قطعه ST بود. تمام بیماران به مدت یک ماه از زمان مراجعه از نظر عدم وجود عارضه، انفارکتوس مجدد و مرگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارتباط تغییرات ECG با مرگ، با آزمون کای دو یا آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 210 فرد مورد بررسی، 5/39 درصد زن و 5/60 درصد مرد با میانگین سنی 9/10±0/61 سال بودند. T معکوس 4/50 درصد، صعود قطعه ST 4/12 درصد، سقوط قطعه ST 1/29 درصد و صعود و سقوط توام قطعه ST 1/8 درصد گزارش شد. در گروه T معکوس یک بیمار دچار انفارکتوس مجدد شد و در دیگر گروه ها انفارکتوس اتفاق نیفتاد. همچنین در گروه T معکوس مرگ اتفاق نیفتاد (01/0p<). 2 بیمار در گروه صعود قطعه ST، 10 بیمار در گروه سقوط قطعه ST و 5 بیمار در گروه توام صعود و سقوط قطعه ST فوت کردند.
به نظر می رسد تغییرات ECG در زمان ورود به اورژانس می تواند در تعیین پیش آگهی بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری نقش داشته باشد. بررسی نقش هر یک از تغییرات ECG با پیش آگهی نهایی بیماری توصیه می شود