بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال 1990 تا 2007

هدف از این پژوهش، تعیین میزان همکاری‏های علمی بین ایران و کشورهای هم‌جوار در تالیف مشترک مقاله‌های منتشر‌شده مجلات ISI در سال‌های 1990 2007 است. در این پژوهش از روش توصیفی‏تحلیلی با استفاده از ابزارهای علم‏سنجی استفاده شده است. شاخص تالیف مشترک برای سنجش میزان همکاری شده استفاده است. نتایج پژوهش نشان می‏دهد که بیش‏ترین همکاری‏های علمی ایران در میان کشورهای هم‌جوار با کشورهای روسیه، ترکیه، و پاکستان است. بیش‏ترین همکاری‏ها در حوزه‌های موضوعی فیزیک، زیست‏شناسی و شیمی صورت گرفته است. مقاله‌های مشترک در مجله‌هایی منتشر شده‏اند که ضریب تاثیر بالایی دارند. میزان همکاری‏های علمی در بازه زمانی پژوهش از سیر صعودی برخوردار است. دانشگاه‌های صنعتی شریف، شهید بهشتی و تهران از میان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور بیش‌ترین همکاری را با کشورهای مجاور هستند. میزان تولیدات علمی هر کشور با میزان همکاری‏های علمی آن کشور از همبستگی بالایی برخوردار است. این پژوهش نشان می‏دهد که به نظر می‏رسد روابط سیاسی بین کشورها، در شکل‏گیری همکاری‏ها موثر باشد؛ ولی علایق فرهنگی مشترک از قبیل دین و مذهب در شکل‏گیری همکاری‏ها نقش قابل توجهی نداشته باشد، هرچند تاثیر زبان مشترک در شکل‏گیری همکاری‏ها تا حدودی قابل مشاهده است.