بررسی اثر تاخیر در آبیاری پس از سبز شدن محصول در زراعت چغندر قند

تاخیر در آبیاری پس از سبز شدن بذر یکی از روش‎های مدیریت زراعت چغندرقند در مناطق نیمه خشک مثل ایران به شمار می‎رود. این روش به علت هم زمانی نیاز شدید غلات و چغندرقند به آب اعمال می شود . جهت بررسی اثرات تاخیر در آبیاری در اوایل دوره رشد بر صفات کمی و کیفی چغندرقند مطالعه‎ای در سالهای 1376و 1377 در مزرعه تحقیقاتی کبوترآباد اصفهان در خاکی با بافت رسی سیلتی انجام گردید. در این تحقیق شش تیمار مدیریت  آبیاری پس از سبز شدن بذر به صورت آبیاری پس از 100 میلیمتر(شاهد)، 200میلیمتر، 300میلیمتر، 400میلیمتر، 500 میلیمتر و 600 میلیمتر تبخیر از تشتک کلاس A مورد مطالعه قرار گرفت و پس از آن تا پایان فصل رشد آبیاری به طور یکنواخت برای تمام تیمارها اعمال شد. در این تحقیق از طرح بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در سال 1376 تاخیر در آبیاری بر عملکرد ریشه تاثیر معنی‎داری باقی گذاشت و عملکرد ریشه با تاخیر در آبیاری کاهش یافت. همچنین درصد قند و مقدار سدیم ریشه با تاخیر در آبیاری افزایش یافت. در سال 1377 با تاخیر در آبیاری عملکرد ریشه و قند به صورت معنی داری کاهش یافت. درصد قند در تیمارهای 400 و 500 میلیمتر به صورت معنی داری از سایر تیمارها بالاتر بود. در مجموع تنها در تیمار 600 میلیمتر خسارت ناشی از تاخیر در آبیاری بر عملکرد قند جبران نشد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق مبنی بر صرفه جویی آب به میزان 22 درصد و عدم کاهش عملکرد قند در تیمارهایی که با تاخیر آبیاری شده اند لازم است تحقیقات تکمیلی در این خصوص انجام شده و در نهایت توصیه های کاربردی ارایه گردد.