بهینه سازی شبکه های دولایه فولادی

در طراحی بهینه سازه های فضاکار به دلیل پر عضو بودنشان نسبت به سازه های دیگر، زمان زیادتری برای تحلیل، طراحی و یا تعیین وزن آنها مورد نیاز می باشد. در این مقاله برای اجتناب از تحلیل های مکرر و وقت گیر مرسوم در روش های معمول، با استفاده از روش شبکه های عصبی مصنوعی و الگوریتم ژنتیک طراحی بهینه سازه های فضاکار از نوع شبکه دو لایه انجام گردیده است. برای این کار، 180 نمونه شبکه دو لایه فولادی با سه توپولوژی مختلف با دهانه هایی بین 10 تا 75 متر و ارتفاع 1 تا 5/2 متر تحلیل شده و در هر مورد وزن بهینه سازه تعیین گردیده است. نتایج حاصل برای آموزش، آزمایش و طراحی یک شبکه عصبی مصنوعی برای تخمین وزن سازه به کار گرفته شده است. آن گاه از روش الگوریتم ژنتیک در تعامل با شبکه عصبی، برای انتخاب یک سازه فضاکار بهینه استفاده شده است. بدین ترتیب می توان با توجه به ابعاد زمین، مناسب ترین پوشش از نوع شبکه دو لایه را با یک توپولوژی مشخص به همراه ارتفاع، فاصله ستون ها و طول اعضای افقی پیشنهاد نمود.