بررسی پروفایل بیانی ژن های NCAM-L1، و NCAM، وN-cadherin، وNinjurin-1 و Ninjurin-2 در بن یاخته های عصبی مغز موش بالغ و سلول های حاصل از القای تمایز عصبی آنها

بررسی و مقایسه پروفایل بیانی ژن های Neural Cell Adhesion Moleculeو (NCAM)،Neural Cell Adhesion Molecule L1 و N(NCAM-L1)1 و N-cadherin، Ninjurin-1 و Ninjurin-2 در بن یاخته های عصبی جداسازی شده از مغز موش و سلول های حاصل از القای تمایز عصبی آنها در طی روند تمایز در محیط کشت ابتدا برای جداسازی بن یاخته های عصبی مغز موش، بخشی از لب پیشانی مغز موش های بالغ جداسازی و قطعه قطعه شد سپس از محلول های آنزیمی حاوی هیالورونیداز و تریپسین جهت هضم بافتی و خارج ساختن بن یاخته های عصبی استفاده و سلول های به دست آمده در محیط حاوی فاکتورهای رشد (Epidermal Growth Factor; EGF) و (Basic Fibroblast Growth Factor; bFGF) کشت داده شد. پس از حدود یک هفته، نوروسفیرهای اولیه به صورت معلق در محیط کشت ظاهر شدند که پس از انتقال آنها به ظروف آغشته به پلی-ال-ارنیتین و کشت در محیط حاوی یک درصد سرم جنین گاوی به سلول های شبه عصبی تمایز پیدا کردند. سلول های تمایز یافته و نیافته تحت ارزیابی های مورفولوژیک، ایمونوسیتوشیمی و رونویسی معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز قرار گرفتند.
سلول های جداسازی شده از ناحیه دور بطنی شاخ قدامی مغز موش های بالغ در محیط کشت حاوی فاکتورهای رشد EGF و bFGF تکثیر و تا 14 پاساژ سلولی کشت داده شدند. این سلول ها قادر بودند در ظروف آغشته به پلی-ال-ارنیتین و محیط کشت حاوی یک درصد سرم جنین گاوی به سلول های شبه عصبی تمایز پیدا کنند. بررسی های مولکولی ژن های NCAM-L1، NCAM و N-cadherin صحت انجام این تمایز را نشان داد. بررسی های ایمونوسیتوشیمی برای ژن های NCAM-L1 و NCAM نیز تاییدی دیگر بر صحت انجام تمایز بود. بیان چهار ژن NCAM-L1، NCAM، N-cadherin و Ninjurin-1 با گذشت زمان بیشتر شد و در روز پنجم تا هفتم به حداکثر رسید. همچنین الگوی بیان ژن های Ninjurin-1 و Ninjurin-2 به عنوان دو عضو جدید از خانواده ملکول های چسبنده سلولی(Cell Adhesion Molecules; CAMs) در بن یاخته های عصبی و سلول های حاصل از القای تمایز عصبی آنها مشخص گردید.
القای تمایز بن یاخته های عصبی مغز موش باعث شروع بیان ژن های NCAM-L1، NCAM و N-cadherin شده که می تواند دال بر تمایز عصبی و عملکردی سلول های مورد مطالعه باشد. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که بیان ژن Ninjurin-1 همانند سایر ژن های مورد مطالعه، با افزایش تمایز عصبی افزایش می یابد که این امر می تواند بیانگر اهمیت ژن مذکور در مورفولوژی و عملکرد سلول های عصبی باشد. این در صورتی است که ژن Ninjurin2 الگویی کاملا متفاوت با ژن های قبلی داشته است. لذا هرچند ژن Ninjurin-2 به لحاظ ساختاری مشابه ژن Ninjurin-1 باشد تاثیر آن بر روی عملکرد سلول های عصبی با سایر ژن های مورد مطالعه متفاوت خواهد بود.