مقایسه روش های اکسیداسیون پیشرفته در تجزیه فنل در مقیاس آزمایشگاهی

فنل یا هیدروکسی بنزن یکی از هیدروکربن های آروماتیک سمی است. این ماده از طریق دفع فاضلاب تعدادی از صنایع باعث آلودگی محیط زیست و به خصوص منابع آبی می شود. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه راندمان تجزیه فنل با استفاده از روش های اکسیداسیون پیشرفته با کاربرد ازن و پرتوتابی اشعه فرا بنفش بود. محفظه واکنش در این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و با ظرفیت 3 لیتر به کار گرفته شد. در این تحقیق از یک لامپ UV 125 وات استفاده شد. ازن مصرفی قبل از ورود به راکتور تولید و از طریق ازن ساز مدل COG-OM با مقدار تولید 1 گرم ازن بر ساعت به راکتور منتقل می شد. به منظور بررسی تاثیر pH بر تجزیه فنل، آزمایش هایی در pH های 5، 7، 9 و 11 انجام و نمونه های جمع آوری شده با دستگاه اسپکتروفتومتر مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که فنل با روش ازن دهی در pH برابر 11 و با استفاده از اشعه UV در pH معادل 5 قابل تجزیه می باشد. درصد تجزیه فنل با استفاده از لامپ 125 وات UV پس از یک ساعت زمان تماس، 4/32 بود در حالی که طی همین مدت زمان و با استفاده از روش ازن دهی به 6/93 درصد رسید. می توان انتظار داشت فرایند اکسیداسیون پیشرفته با مزایایی از قبیل جنبه های بهداشتی و زیست محیطی مطلوب و بازده بسیار بالا، چشم انداز مطلوبی در حذف فنل و سایرآلاینده های مشابه از آب و فاضلاب به دست آورد.