بررسی شبهه شر رد باره اسمای الاهی در کلام جدید و دیدگاه ابن عربی

انواع شرور عبارت هستند از شر اخلاقی، طبیعی، اجتماعی، مابعدالطبیعی و عاطفی. اوگوستین سرچشمه شرهای اخلاقی را گناه، و سرچشمه شرهای طبیعی را کیفر گناه دانسته است. وی شبهه های شرها را به صورت قیاسی و استقرایی بیان کرده است. در برخی از آنها اختیار انسان در برابر علم الاهی آمده و در برخی دیگر، شر در تضاد با قدرت و عدل خداوند قرار دارد و یا قدرت خدا را محدود کرده و خارج از اراده انسان قرار می دهد و تابع قوانین طبیعی و ضرورت های منطقی می آورد. یا خیرخواه بودن خداوند را زیر پرسش برده و سرانجام شر را دلیل عدم وجود خداوند آورده اند.
وی در یک شبهه ای، گناه و شیطان را دلیل شرور و عدم قدرت الاهی دانسته است که شوان در پاسخ به آن بین مشیت ذات با مشیت وجود فرق قایل می شود و شرهای اخلاقی را به مشیت وجود مربوط می داند که در آن شریعت و اخلاق مطرح می شوند. ابن عربی در تکمیل آن، مشیت را به فعل مربوط می داند نه به فاعل و در پاسخ شبهه علم، مشیت خداوند را در اداره عالم ممکن که افعال انسان نیز یکی از آنها است، بر جریان نظام علیت متعلق می گیرد و بر اراده انسان به صورت یکی از علل جاری در تحقق افعال وی صحه می گذارد.
پاسخ های متعددی به شر داده شده است که به طور کلی عبارت هستند از:1. عدمی بودن شر، 2. جزئی بودن شر، 3. نسبی بودن شر، 4. متضایف بودن شر، 5. واسطه ضرور بودن خیر، 6. لازم بودن خیر، 7. معیار قرار دادن موضع انسان، 8. عرضی بودن شر.
در پایان، دیدگاه ابن عربی درباره اسمای جمال و جلال با خیر و شر بررسی شده و عدم تعارض آنها نشان داده می شود.