بازخوانی آیه غار در پرتو دلالت های زبانی

شخصی که در آن شب تاریخی با پیامبر همراه بوده است (چه خلیفه اول بوده باشد چه شخصی دیگر) از دو جهت مورد نکوهش این آیه شریف است، این قلم بر آن است که با اتکای تمام به قرائن متنی و زبانی و بدون گریز به سوی قرائن فرامتنی این دو جهت را سامان دهد؛ ابتدا خواننده از طریق دلالتهای زبانی خواهد دید که آیه دال بر این است که مصاحب پیامبر در آن شب تاریخی با ترس و اضطراب شدیدی که بدان مبتلا شده بود پیامبر را به سوی مهلکه ای سوق میداد که اگر انزال سکینه و تایید به جنود نبود تاریخ اسلام به گونه ای دیگر رقم میخورد و سپس با پرسشی ساده و همه فهم، عدم قابلیت و صالحیت آن شخص برای پذیرش سکینه الهی آشکار خواهد شد. در تمام این نوشتار از باب جدالی احسن -که مخالفان را از پذیرشش گریز و گزیری نباشد- به هیچ یک از منابع یا تفاسیر شیعی استناد استمدادآمیز نشده است.