اثر تجویز طولانی مدت کتوکونازول بر هیستومورفومتری بافت بیضه در موش سوری

کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماری های قارچی می باشد. علاوه بر اثر ضد قارچی، مطالعات نشان داده اند که این دارو روی تولید هورمون های استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئیدها و هورمونهای جنسی اثر مهاری دارد. همچنین مصرف کتوکنازول باعث کاهش غلظت تستوسترون در خون و تغییرات بافتی مختلف در بافت بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز طولانی مدت کتوکنازول بر روی هیستومورفومتری بافت بیضه موش سوری می باشد. در این مطالعه تجربی، از تعداد 50 سر موش سوری نر استفاده شد که در 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. موشهای سوری دوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از کتوکنازول را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند. یک گروه به عنوان شاهد (نرمال سالین) و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمانهای ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، از لحاظ پارامترهای هیستومورفومتری شامل: قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت پوششی لوله منی ساز، ضخامت بافت بینابینی و ضخامت کپسول همبندی بیضه مطالعه شد. نتایج نشان داد که قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت بینابینی و ضخامت بافت پوششی لوله منی ساز در روز 15 تغییر غیرمعنی دار و در ماه های اول، دوم و سوم بعد از تجویز دارو نسبت به گروه نرمال تغییر معنی دار (05/0p<) نشان می دهد. ضخامت کپسول همبندی بافت بیضه در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی دار نشان نداد. نتایج بیانگر این مطلب است که تجویز طولانی مدت کتوکنازول باعث تغییر قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت پوششی و ضخامت بافت بینابینی در بافت بیضه موش سوری می شود. این تغییرات احتمالا به دلیل کاهش غلظت سرمی تستوسترون می باشد.