استرس روانی و فیزیکی مهار نشده در موش های ماده کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI باردار حساسیت رفتاری القاء شده توسط مورفین در نسل دوم را تغییر می دهد

مطالعات درباره ارتباط بین استرس مادر باردار بر تمایل فرزندان به مواد مخدر نشان دهنده افزایش تمایل این فرزندان به افزایش مصرف مواد است. در این تحقیق اثر استرس مادر باردار بر تغییر تمایل نسل دوم به مرفین در موشهای کوچک نژاد NMRI بررسی شد.

موشهای ماده پس از بارداری در دو گروه استرس و کنترل قرار گرفتند. گروه استرس خود به دو زیرگروه فیزیکی و روانی تقسیم شدند. این حیوانات تا روز بیستم بارداری هر روز به مدت 1 ساعت به اتاق آزمایش منتقل شده و در دستگاه Stress Box تحت استرس قرار گرفتند. در این مدت سه بار در روزهای اول، هفتم و پانزدهم پس از القاء استرس از حیوانات خونگیری شد تا میزان هورمون کورتیکوسترون در خون آنها مشخص گردد. پس از زایمان و رشد نسل اول و جفت گیری آنها، نسل دوم بدست آمد. نسل دوم پس از رسیدن به وزن 20-25 گرمی وارد مطالعات شدند. در ابتدا راست یا چپ برتری آنها توسط ماز T بدست آمد. سپس حساسیت آنها به اثرات حرکتی مورفین (در سه دوز متفاوتmg/kg 5/0، 5 و50) بررسی شد.

آزمایشات ما نشان دادند که استرس توانست زمان بی اشتهائی در حیوانات گروه استرس (روانی و فیزیکی) را نسبت به گروه شاهد بصورت معنی داری افزایش دهد. این نتایج با تغییرات غلظت هورمون کورتیکوسترون همخوانی داشت. از سوی دیگر، نتایج بدست آمده نشان دادند که حیوانات نسل دوم که از مادران استرس دیده بوجود آمدند نسبت به گروه کنترل پاسخ قویتری به تزریق دوزهای متفاوت مرفین دادند (بخصوص در دوزهای mg/kg 5 و 50). این پاسخ در گروه استرس روانی قویتر بود. بحث: از این تحقیق چنین میتوان نتیجه گرفت که استرس نه تنها روی همان نسل بلکه در نسلهای بعدی نیز میتواند تمایل به مرفین را افزایش دهد.