اثر اسید رتینوئیک بر ساختار سلول های پانکراس جنین موش صحرایی

مطالعه های اخیر نشان داده اند که برای تکامل اولیه ی پانکراس در حیوانات اسید ریتنوئیک مورد نیاز است. از آن جا اثر اسید رتینوئیک (ATRA) با منشای بیرونی در روز دهم دوره ی جنینی در مراحل بعدی تکامل بر ساختار پانکراس به خوبی مشخص نشده است، این مطالعه انجام شد.

در این مطالعه ی مداخله ای، موش های صحرایی ماده (Rat) به طور تصادفی در دو گروه شاهد و آزمایش (5 سر در هر گروه) قرار گرفتند. به گروه آزمایش، اسید رتینوئیک 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت خوراکی و از طریق لوله داده شد. در روز هیجدهم بارداری جنین ها (از هر گروه 24 جنین) جمع آوری شدند. سپس نمونه ها برای رنگ آمیزی آسینی ها، مجاری و جزایر لانگرهانس آماده شدند. تراکم متغیر های فوق در هر میدان دید میکروسکوپی به همراه اقطار آسینی، و هسته ی سلو ل آن اندازه گیری و محاسبه شدند. یافته ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی مقایسه شدند.

میانگین تراکم آسینی ها و سیستم مجاری همراه با جزایر لانگرهانس در هر میدان دید میکروسکوپی در گروه مورد (آزمایش) نسبت به گروه شاهد به ترتیب 5/23٪ و 76٪ افزایش داشت که هر دو از نظر آماری معنی دار (001/0P<) بود. میانگین اقطار آسینی و هسته ی سلول های آن در گروه مورد (آزمایش) نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار نشان داد.

با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه پیشنهاد می شودکه ATRA ممکن است تکثیر و تمایز آسینی ها و مجاری همراه با جزایر لانگرهانس را افزایش دهد.