تعیین میزان حداکثر باز شدن دهان در افراد سالم مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز

بررسی میزان حداکثر باز شدن دهان می تواند به عنوان یک شاخص تشخیصی در معاینه کلینیکی مفصل گیجگاهی- فکی به کار رود. محدودیت در میزان حداکثر باز شدن دهان، یکی از مشکل هایی است که می تواند ناشی از عفونت صدمه ها یا اسکار در بافت های نرم مفصل گیجگاهی- فکی، شکستگی کندیل مندیبل یا سایر مشکل های مفصلی باشد. با توجه به اختلاف نظرهایی در پیشینه تحقیق، راجع به میزان باز شدن دهان و نظر به اهمیت این موضوع این تحقیق در مورد میزان طبیعی باز شدن دهان در افراد سالم مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز انجام گرفت.
مطالعه به روش توصیفی بر روی 210 نفر از افراد مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی انجام شد. افراد برای اندازه گیری میزان باز شدن دهان ارزیابی شدند. همه افراد انتخاب شده تاریخچه ای از بیماری سیستمیک و اتوایمیون، درمان ارتودنسی، جراحی ارتوگناتیک، کراس بایت دندانی یا اسکلتی یا دولیکوسفالیک نداشتند. بدنبال انتخاب افراد، سن، قد و جنس آنها و همچنین میزان باز شدن دهان آنها ثبت گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های پارامتریtest T– یک طرفه تحلیل و مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.
از کل نمونه ها(210 فرد)، 6/48 درصد آنها را مردان و 4/51 درصد را زنان تشکیل دادند. میانگین سنی افراد 5/32 سال بود میانگین قد مردان 8/175 سانتی متر و میانگین قد زنان 6/160 سانتی متر بود. میانگین متوسط حداکثر میزان باز شدن دهان 9/49 میلی متر بدست آمد که این میزان در مردان 19/52 میلی متر و در زنان 8/47 میلی متر بود.
از لحاظ آماری، تفاوت معناداری در میزان باز شدن دهان در مردان و زنان وجود داشت(001/0= p). همچنین رابطه معناداری بین میزان قد و حداکثر باز شدن دهان یافت گردید(001/0=p). با این وجود هیچ رابطه معناداری بین میزان باز شدن دهان و سن بدست نیامد(14/0=p).
در تحقیق حاضر میزان حداکثر باز شدن دهان با قد افراد رابطه مستقیم داشت. با توجه به این نتیجه، فرضیه تاثیر قد بر میزان حداکثر باز شدن دهان که در مطالعه های گذشته مطرح شده بود، تائید گشت