بررسی تاثیر کورتاژ دوم مول هیداتیدیفرم بر بیماری تروفوبلاستیک پایدار

روش انتخابی در تخلیه مول، ساکشن کورتاژ است. در حدود 20 درصد موارد بعد از درمان اولیه احتمال مقاوم شدن بیماری وجود دارد. یکی از علل ادامه ترشح βhCG و عدم کاهش مناسب آن وجود نسج باقی مانده تروفوبلاست در رحم و تخلیه ناکامل آن است. هدف از این مطالعه بررسی نقش کورتاژ دوم در تخلیه کامل نسج مولار به منظور کاهش احتمال مقاوم شدن آن است.
در این مطالعه موردی - شاهدی تعداد 160 بیمار مبتلا به مول هیداتیدیفرم بعد از بررسی های معمولی در دو گروه 80 نفری مورد و شاهد قرار گرفتند. در گروه مورد جهت بیماران بعد از انجام ساکشن کورتاژ اولیه، سونوگرافی انجام شد و در صورت گزارش سونوگرافی مبنی بر وجود نسج باقی مانده یا ضخامت آندومتر بیش از 10 میلی متر، روز بعد تحت کورتاژ دوم قرار گرفتند. برای بیماران گروه شاهد فقط ساکشن کورتاژ به روش روتین انجام شد. سپس بیماران هر دو گروه به صورت روتین تا منفی شدن یا مقاوم ماندن βhCG به صورت هفتگی پیگیری شدند.
بین بیماران دو گروه از نظر سن، تعداد حاملگی، اندازه رحم و سایر فاکتورهای خطر تفاوت معناداری وجود نداشت. در گروه مورد 8/34 درصد موارد سونوگرافی یافته های غیر طبیعی نشان داد. میزان کلی مقاوم شدن در این گروه 25 درصد بود که به تفکیک 8 درصد در بیماران با سونوگرافی طبیعی و 17 درصد در بیماران با سونوگرافی غیر طبیعی بدست آمد. در گروه شاهد میزان مقاوم شدن مول 34 درصد بود.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که اولا عدم وجود نسج باقی مانده پس از ساکشن کورتاژ می تواند نشان دهنده خطر کم مقاوم شدن بیماری باشد. ثانیا در صورت وجود نسج باقی مانده با انجام کورتاژ دوم می توان میزان مقاوم شدن مول را کاهش داد ضمن اینکه به نظر می رسد ماهیت اولیه بیماری نیز بر میزان مقاوم شدن آن مؤثر باشد.