بررسی مشخصه های غرق شدگی های منجر به فوت در استان خوزستان،

غرق شدگی یکی از عوامل مهم مرگ و میر است که امکان قابل ملاحظه ای نیز برای پیش گیری از آن وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع و ویژگی های اپیدمیولوژیک غرق شدگی در استان خوزستان است.
در یک مطالعه گذشته نگر، پرونده تمام فوت شدگان ناشی از غرق شدگی که از ابتدای سال 1381 تا انتهای سال 1385 به پزشکی قانونی استان خوزستان ارجاع شده بودند، بررسی گردید.
در مدت پنج سال 834 نفر (691 نفر مذکر و 143 نفر مونث) در استان خوزستان به علت غرق شدگی فوت کرده اند. میانگین سنی آنها 6/21 سال (با انحراف معیار 8/12 سال) و نسبت مذکر به مؤنث 8/4 به 1 بود. بیشتر قربانیان (3/25 درصد) در گروه های سنی 15 تا 19 سالگی (3/7 در هر 100000 نفر در سال) و 1/22 درصد آنها در گروه سنی 20 تا 24 سالگی (5/6 در هر 100000 نفر در سال) قرار داشتند. 3/24 درصد از کل قربانیان غرق شدگی، افراد کمتر از 15 ساله (شامل سه گروه سنی صفر تا چهار ساله، 5 تا 9 ساله و 10 تا 14 ساله) بودند. بیشتر مغروقین، قربانی غرق شدگی در رودخانه ها (7/74 درصد) و کانال های آبیاری (3/11 درصد) بودند. 5/94 درصد از قربانیان بومی استان بودند. نحوه حدوث غرق شدگی به شرح ذیل بود: حادثه (7/88 درصد)، خودکشی (3/2 درصد)، قتل (7/0 درصد) و نامعلوم (3/8 درصد).
استان خوزستان با مرگ و میر 9/3 در هر 100000 نفر در سال، بعد از استان مازندران(6/7 در هر100000 نفر در سال)، دارای رتبه دوم آمار مرگ و میر ناشی از غرق شدگی در کشور است و برای پیش گیری موثر از غرق شدگی، نیازمند سیاست گذاری، تدوین و اجرای برنامه ای دقیق با توجه به عوامل خطر شناخته شده می باشد