پیش بینی فراوانی تصادف های جرحی در تقاطع های چهارشاخه چراغ دار

تصادفات ترافیکی در تقاطع های شهری، منجر به هزینه های گزافی به شکل مرگ، جراحت، از دست رفتن کار و فعالیت و خسارات مالی در جامعه می شود. تقاطع ها خصوصا در مناطق درون شهری، یکی از نقاط بحرانی ایمنی ترافیک و از مراکز تصادفات به حساب می آید؛ اما در ایران به نظر نمی رسد که تحقیقات گذشته عوامل مؤثر بر فراوانی تصادفات در تقاطع ها را بررسی کرده باشند و بدین جهت پیش بینی تاثیر نسبی انواع بهسازی تقاطع ها به منظور کاهش فراوانی تصادفات و تعیین اولویت سرمایه گذاری در پروژه های بهسازی تقاطع ها مشکل است.
هدف از این تحقیق، ایجاد مدل آماری با توزیع دو جمله ای منفی برای پیش بینی فراوانی تصادفات جرحی و تشخیص عوامل اثرگذار بر فراوانی تصادفات جرحی در تقاطع های چراغ دار شهرستان مشهد است. برای تعیین بهترین برازش توزیع به داده های تصادف از آزمون کی-دو استفاده شد و بررسی مناسب بودن برازش مدل از طریق دویانس/ درجه آزادی و پیرسون/درجه آزادی کنترل گردید. معتبرسازی مدل با استفاده از آزمون استیودنت زوج شده بررسی شد. با استفاده از فاکتور کاهش تصادفات تاثیر نسبی هر یک از متغیر ها بر فراوانی تصادفات جرحی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مدل آماری، رابطه مهم بین مشخصات هندسی، عامل کنترل و مشخصات ترافیکی تقاطع های چراغ دار را با فراوانی تصادفات آشکار کرد. نتایج نشان داد که 6 متغیر به میزان قابل ملاحظه ای بر ایمنی تقاطع ها اثر می گذارد. تعداد خطوط عبوری شاخه تقاطع، وجود میانه در شاخه تقاطع، تعداد فازها به ازای هر سیکل، نوع سیستم کنترل تقاطع، دوربین نظارتی و حجم کل ترافیک شاخه تقاطع، متغیر هایی است که از لحاظ آماری، بر فراوانی تصادفات جرحی در تقاطع های چراغ دار اثر می گذارد.