بررسی عوامل مؤثر بر زمان سفر در سیستم حمل ونقل عمومی و پیش بینی زمان سفر مورد کاوی: سیستم اتوبوسرانی شهر تهران

با توسعه سیستم های حمل ونقل هوشمند، فرآیند برنامه ریزی سیستم های حمل ونقل عمومی مانند اتوبوس و قطار شهری از حالت استاتیک (برنامه ریزی بر اساس داده های گذشته) به حالت پویا (برنامه ریزی براساس داده های گذشته و لحظه ای) تغییر کرده است. در هر دو فرآیند فوق، زمان سفر به عنوان مهم ترین پارامتر برنامه ریزی محسوب می شود. در بیشتر مطالعات گذشته حوزه برنامه ریزی حمل ونقل عمومی، مبنای برآورد زمان سفر، استفاده از رویکرد توزیع های احتمالی بوده است. اما پیش بینی دقیق و صحیح زمان سفر نیازمند توسعه مدلهای پیش بینی متناسب با هر نوع فرآیند برنامه ریزی و بر اساس تاثیر متغیرهای مؤثر بر زمان سفر است.
در این مقاله با مطالعه سیستم حمل ونقل عمومی شهر تهران (اتوبوسرانی)، متغیرهای مؤثر بر زمان سفر، شناسایی شده و میزان تاثیر هر یک از آنها بر زمان سفر اندازه گیری شده است. دو مدل پیش بینی مبتنی بر رگرسیون خطی و شبکه عصبی پیش خوراند جهت پیش بینی زمان سفر وسایل نقلیه عمومی بین دو ایستگاه متوالی قابل استفاده در فرآیندهای برنامه ریزی استاتیک و پویا طراحی شده است. مقدار ضریب همبستگی بین مقادیر واقعی و پیش بینی شده برای متغیر زمان سفر در شبکه اتوبوسرانی شهر تهران، در مدل رگرسیون حدود 75% و در مدلهای شبکه عصبی حدود 94% بوده است.