کانی شناسی کانی های دگرنهادی در سنگ های آتشفشانی گنبدهای نمکی زاگرس بلند

گنبدهای نمکی کاج-رستم آباد، دشتک و دو آب در نزدیکی روستای اردل و دهکده فارسون قرار دارد. این منطقه در تقسیم بندی زمین شناسی ایران در بلندی های زاگرس بلند (استان چهار محال و بختیاری) قرار دارد. منطقه مورد بررسی از مجموعه های آذرین- تبخیری با ترکیب بازالت، آندزیت بازالتی، تراکیت، قطعات پیروکلاستیک، سنگ های تبخیری و واحدهای ته نشستی به سن کامبرین زیرین تشکیل شده است. سنگ های آذرین به صورت آتشفشانی و نیمه عمیق با ترکیب کانی شناسی پیچیده رخنمون دارند. بر پایه بررسی های کانی شناسی و سنگ شناختی سنگ های آذرین گنبدهای نمکی زاگرس بلند ترکیب کانی شناسی پیچیده ای دارند. کانی های تشکیل دهنده این سنگ ها به ترتیب در سه مرحله زیر تشکیل شده اند: 1- مرحله ماگمایی (پلاژیوکلاز، کلینوپیرکسن، آپاتیت و کرسوتیت)، 2- مرحله تاخیری (اکتینولیت، بیوتیت، کوارتز، آلبیت، کلسیت و اسفن) و 3- مرحله کانی زایی رگچه ای (اکتینولیت، کوارتز، آلبیت، کلسیت و گارنت). آمفیبول در سنگ های یادشده با ویژگی های CaA<0.5، (Na + K)A<0.5، CaB>1.5، Si = 7.87-7.93، از نوع اکتینولیت است. کانی یادشده در گستره دمائی (C ̊320-C ̊520) و در فشار کل 2 کیلو بار پایدار است. بررسی های شاره های درگیر بر روی رگچه های کوارتز گرمابی گنبدهای نمکی حاکی از شوری بالای شاره هاست. بلورهای کوارتز دارای نفوذی های از سوزنی های اکتینولیت است، و نفوذی های شاره آن دارای سه فاز جامد (هالیت)، آبگون و گازند. بر پایه بررسی های ریز دماسنجی انجام شده، این کانی در گستره دمایی Co 330-o310 و در شوری 93/42% تشکیل شده است. کلریت های مورد بررسی از نوع پیکنوکلریت، اپیدوت ها از نوع پیستازیت، گارنت ها دارای ترکیب گروسولار-آندرادیت و ترکیب غالب پلاژیوکلازها از نوع آلبیت است. بر پایه دماسنجی های انجام شده بر روی کانی های دگرنهاد، این کانی ها در گستره دمایی C°300 - C°500 پایدارند.