بررسی سپتوم های رحم از نظر طول و قاعده در بیماران مبتلا به نازایی و سقط مکرر و نتایج متروپلاستی از طریق هیستروسکوپ

سپتوم رحم به علت تاثیردر قدرت باروری وسقط مکرر اهمیت داشته و بر اساس پژوهش های انجام شده انجام متروپلاستی از طریق هیستروسکوپی به طور واضح در بهبود عاقبت باروری مؤثراست. هدف از این مطالعه بررسی رابطه احتمالی بین ابعاد سپتوم های رحم با سقط مکرر و نازایی در بیماران تحت مطالعه بود.
در این مطالعه کاربردی بالینی کلیه بیمارانی که از ابتدای بهمن 1382 تا پایان بهمن 1385 به بیمارستان های دانشگاهی اهواز مراجعه و برای بررسی علت نازایی و سقط مکرر تحت هیستروسالپنگوگرافی قرار گرفته و مشکوک به سپتوم رحم بودند به بیمارستان امام خمینی (ره) ارجاع و وارد مطالعه شدند. بیماران پس از هیستروسکوپی و لاپاروسکوپی همزمان تحت متروپلاستی از طریق هیستروسکوپی قرار گرفتند. از بیماران یک ماه بعد هیستروسالپنگوگرافی مجدد به عمل آمد و یک سال بعد از جراحی از نظر باروری بررسی شدند.
تعداد بیماران مورد مطالعه 50 نفر بود که 28 نفر مبتلا به نازایی و 22 نفر سقط مکررداشتند. در 5/62% موارد اندازه پایه سپتوم کوچک تر و یا مساوی 3 سانتی متر بود و اختلاف بین دو گروه نازا و سقط مکرر از نظر اندازه پایه سپتوم معنی دار نبود. در حین هیستروسکوپی طول سپتوم اندازه گیری شد. در 48% موارد سپتوم دو سوم حفره رحم را اشغال کرده بود و اختلاف بین دو گروه از نظر طول سپتوم معنی دار نبود.میزان باروری در گروه های نازایی و سقط مکرر به ترتیب 4/71% و 5/76% بود که اختلاف بین دوگروه از نظر عاقبت باروری معنی دار نبود.
بر اساس یافته های فوق به نظر می رسد که ابعاد سپتوم رحم درسقط مکرر یا نازایی تاثیری نداشته باشد و بدون توجه به اندازه آن باید جدی گرفته شده و نسبت به برداشتن آن اقدام کرد. بنابراین متروپلاستی از طریق هیستروسکوپی در بیماران مبتلا به سپتوم رحم که سابقه نازایی و سقط مکرر دارند گزینه مطلوبی است.